مهدی زارع، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد لارستان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجودر شیراز، پیرامون پیشرفت های علمی ایران در سال های اخیر گفت: گروهی تمام تلاش خود را می کنند تا به اسم سیاسی بودن فضای دانشگاه سیاست زدگی را به دانشگاه تزریق کنند.
وی گفت: ایران به خاطر دارا بودن فاکتورهای اقلیمی خاص وشرایط منحصر به فرد ژئوپلیتیک ،ژئواستراتژیک وهمچنین ژئواکونومیک در منطقه انتظارات بیشتری از پیشرفت علمی آن می رود ،که متاسفانه در بعضی از موارد شاهد آن نیستیم .
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد لارستان تصریح کرد: استفاده از دانشگاه به عنوان سکوی پرش بعضی از افراد در دوران اخیر سیاست زدگی را به فضای علمی و دانشگاهی تزریق می کند که این به نوبه خود از رشد و پیشرفت علمی می کاهد.
وی گفت: شاید ما در زمینه پژوهش و تعداد مقالات دانشگاهی مشکلی نداشته باشیم؛ اما در ارتباط با صنعت بسیار ضعیفی هستیم و تا زمانی که این اتصال صورت نپذیرد ما به تکنولوژی های جدید دست نخواهیم یافت.
این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به نگرانی برخی از اساتید از کاهش رشد علمی در دو سال اخیر بیان کرد: فارغ از بحث های سیاسی و جناحی ابراز نگرانی اساتید از کاهش رشد علمی امری منطقی و پاسخگویی مسئولین باعث امید وانگیزه برای اساتید شده وشرایط رشد علمی را فراهم خواهد کرد.
وی افزود: اگر مسئله پیشرفت علمی به دلیل محافظه کاری، مصلحت طلبی و عوامل دیگر مورد توجه قرار نگیرد، ممکن است در مسائل دیگر اثرگذار بوده و بوجود آوردنده بحران باشد.
زارع بیان کرد: بحران هویت، بحران رسوخ پذیری و سرانجام بحران مشروعیت عواملی هستند که شالودههای یک نظام سیاسی را هدف گرفته و حتی باعث متلاشی شدن آن میشوند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به سخنان وزیر علوم دروه اصلاحات در دانشگاه شیراز، افزود: این یک نگاه کاملا افراطی بوده که چشم را بر تولید علم و ابداعات اساتید ودانشجویان بسته و تمامی آنها را انکار کنیم.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: تمامی کشورهای همسایه بارها و بارها و در موارد متعددی به این پیشرفت علمی در زمینه های هسته ای ،نانو تکنولوژی وحتی صنایع دفاعی اذعان کرده اند.
وی گفت: هر جا سیاست زدگی در عرصه های علمی وارد نشد تمامی اساتید ودانشجویان به کار خود ادامه داده وبه پیشرفت های قابل قبولی رسیده اند؛ اما هر جا بحث های جناحی و بیهوده وارد شده راه رشد علمی را سد کرده است.
زارع بیان کرد: امروزه مکتب رئالیسم که پارادایم قالب در روابط بین الملل از جمله آمریکاست، هرجا راه نفوذ به کشوری را نیابد از اهرم حمله اعم از مقطعی همچون لیبی، یا گسترده مثل عراق استفاده می کند.
وی گفت: باید از جناب معین وهمفکران ایشان پرسید، با این نوع تفکردر سیاست خارجه آمریکا چرا این کشور مدت زیادی وقت خودرا صرف مذاکره با ایران کرد؟ آیا این امر نتیجه همان پیشرفت های علمی بخصوص در صنایع دفاعی ما نبوده است؟