یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- علی دهقانی*؛ درحالی که کشور درگیر بیماری سریع الانتشار کروناست و این بیماری به بیماری همه گیر جهانی تبدیل شده است، برخی جریانات طبق عادت به جای همکاری و اقدام علیه این بیماری، آن را دستاویز اهداف خود کرده‌اند.
در هر برهه ای از وقایع مهم و ابتلائات دشوار همواره جریانات و افراد از طیف ها و خط فکری گوناگونی بوده اند که در بحران های پیش آمده نه در راستای حل بحران بلکه در راستای اهداف سیاسی و اقتصادی خود قدم برداشته اند و سعی خود را بر آن داشته اند که از آب گل آلود به وجود آمده به اصطلاح ماهی بگیرند.
امروز نیز درحالی که کشور درگیر بیماری سریع الانتشار کروناست و این بیماری به بیماری همه گیر جهانی تبدیل شده است، برخی جریانات طبق عادت به جای همکاری و اقدام علیه این بیماری، آن را دستاویز اهداف خود کرده اند.
اولین جرقه سوء استفاده از بیماری همه گیر کرونا در کشور مدتها قبل حتی قبل تر از زمانی که این بیماری شروع به شیوع گسترده در کشور بکند، توسط رسانه های فارسی زبان غربی عربی و پیاده نظام آن ها در فضای مجازیزده شد. این امر مربوط به زمانی است که هنوز این بیماری در کشور شایع نشده بود و تنها کشور چین با این بیماری دست و پنجه نرم می کرد. از همان زمان شایعه پراکنی های غیرواقع این رسانه نما های وابسته به بودجه های نفتی سعودی آغاز شد تا میزان مشارکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی را تحت تاثیر این شایعات قرار دهند.
البته این ترفند تا حدود زیادی هم مثمر ثمر واقع شد و در درصد مشارکت مردم اتر مخرب خود را گذاشت. البته جریان مذکور در این حد توقف نکرد و از همان ابتدای اعلام رسمی گسترش بیماری شروع به آمارسازی و متهم کردن نظام به بی عملی و ناکارآمدی در مواجهه با این ویروس کردند.
اگرچه خطرات این ویروس و سرعت شیوع آن از همان ابتدا قابل توجه و مستلزم اقدام جدی بود، اما این آمارسازی های غیرواقع و هجمه به نظام هدفی غیر از مقابله با این بیماری را دنبال میکرد و آن حمله به شخصیت ها و ارزش های نظام و ملت بود که در اشکال گوناگون خود را نشان داد و در روهای آتی این اهدا روشن تر شد. از جمله این شواهد حمله به مقدسات و استهزا آثار دعا و تضرع توسط رسانه های مذکور بود که به طور گسترده روی آن تمرکز کرده بودند. دستگیری پیاده نظام این رسانه ها در برخی بیمارستان ها که خود را کادر درمان جا زده و اقدام به تولید محتوای رسانه ای و آمارسازی و اقدامات مشابه کرده بودند از دیگر شواهد این ماجراست.
البته در این روند رسانه ها تنها نبودند و کشور های متخاصم و شخصیت های رسمی سیاسی آنهاخود نیز به میدان آمدند و میتوان گفت دایره کاسبان این بحران را سردمداری کردند. تا جایی بمباران اطلاعات و هجمه تبلیغاتی خود را علیه ایران گسترش دادند که کشور چین اولین کشور محل شیوع، به حاشیه رانده شد و حمله بیولوژیک یا دیگر عوامل محتمل ایجاد ویروس نادیده گرفته شد در حالی که ایران تنها مسئول و مقصر انتشار این بیماری در جهان معرفی می شد.
در این بین سیاسیون غربی به خصوص آمریکایی ها به کار رسانه ای بسنده نکرده و صراحتا وارد میدان شدند و همان اهدافی که از ماهها قبل به دنبال ان بودند یعنی کشاندن ایران به میز مذاکره و آغاز روند جدیدی برای سازش را این بار به بهانه کرونا و ارسال لوازم بهداشتی و پزشکی به ایران از سر گرفتند هرچند این تحرکات با واکنش قاطع در داخل ایران مواجه شد. با این واکنش آمریکایی ها نیز به سرعت به موضع اول و آخر خود بازگشتند و در این وانفسای مبارزه با این بیماری، افراد جدیدی را مورد تحریم یک جانبه خود قرار دادند.
همگام با این تلاش ها جریانات انحرافی در داخل نیز شرایط را برای جولان خود مناسب دیدند و خط انحرافی و فتنه انگیزانه گذشته خود را از سر گرفتند. عده ای تحت تاثیر فضای مسموم رسانه ای دست به خود تحقیری گسترده زده و با مقایسه غیر واقع ایران و کشورهای اروپایی و غربی جمهوری اسلامی را به کم کاری و ناکارآمدی در این عرصه متهمکردند.
البته دیری نپایید که اغلب این تلاش ها و ظاهر سازی ها نقش بر آب شد و با شیوع کرونا در اروپا و آمریکا در اندک زمانی تعداد مبتلایان و تلفات در این کشور ها از ایران پیشی گرفت و رژیم های اروپایی و سیاسیون آمریکا حتی از تامین اولیه ترین مایحتاج بهداشتی و پزشکی مردم خود ناتوان شدند.
عده ای دیگر هم که اغلب شامل سیاست مداران داخلی و مسئولین کنونی یا سابق بودند، دست به دنبال کردن اهداف سیاسی گذشته خود زدند که مشهور ترین آنها تقاضای مذاکره و سازش و نیز رفع حصر!! و آزادی زندانیان سیاسی بود.البته در این زمینه نیز قوه قضاییه به موقع و به جا ورود کرد و با تشخیص اوضاع بحرانی کشور دست به تخفیف و عفو و مرخصی گسترده ی زندانیان کرد.
اما اگر بگوییم در داخل خود دولت نیز عده ای از این قاعده مستثنی نیستند، گزاف نگفته ایم. چرا که از همان روزهای ابتدایی که مسئولین کشور متوجه خطر شدید این بیماری شدند تمهیدات لازم اندیشیده شد و هم از سوی وزارت بهداشت که در خط مقدم این جبهه قرار داشت و هم از سوی نیروهای مسلح هشدار ها و در پی آن طرح های پیشنهادی برای جلوگیری از تسریع در روند شیوع این بیماری ابلاغ شد. از جمله آن ها اعمال محدودیت ها بر کار ادارات و نیز اعمال محدودیت های ترافیکی بین شهری و طرح خلوت سازی بازار ها و خیابان های داخل شهری بود که از طرف وزیر بهداشت ضرورت آن گوشزد و از سوی ستادکل نیروهای مسلح برای اجرای آن اعلام آمادگی شد. اما تک تک این طرح ها با مقاومت رئیس جمهور و حلقه پرنفوذ اطرافیان او بر زمین ماند. بعد ها نیز رئیس جمهور به عدم اجرای ین طرح ها در رسانه ها افتخار کرده و اینکه مبارزه با کرونا را تنها به خود مردم سپرده و اعمال محدودیت نکرده است را یک حسن بر شمرد. از این روست که بیشتر به نظر می آید این کار نیز جنبه استفاده تبلیغاتی داشته و میتوان حلقه منتسب به رییس جمهور در دولت را نیز از این قاعده مستثنی نکرد.
هرچند چند روز بعد با افزایش شدید سفرهای نوروزی و مبتلایان و فوتی ها اجبارا تصمیمات جدیدی گرفته شد. البته این تنها بخش داخلی ماجرا بود. مسئولین خارجی نیز در این وانفسا بعضا به فکر احیای سیاست های گذشته خود افتادند و برخی با وجود هشدارای فراوان مبنی بر خطرات محموله های ورودی از غرب، چندین محموله پزشکی از کشورهایی مثل فرانسه وارد کردند و این بیماری را بهانه ای برای تنش زدایی مجدد و همبستگی جهانی قرار دادند.در ادامه همین روند نیز پیاده نظام رسانه ای غربگرایان هم از فرصت استفاده کرده و کرونا را دلیلی بر لزوم رفع تحریم ها و راه حل آن را نیز مذاکره عنوان کردند.
البته این تنها بخشی از تلاش ها برای گرفتن ماهی از این آب گل آلود بود و نقش محتکران و غارتگران تجهیزات پزشکی نیز در این میان قابل انکار نیست.
لازم به ذکر است هدف از تطویل کلام نه اتهام زنی و نه جریان شناسی صرف و نه اهداف سیاسی صرف است. بلکه باید در هر بحرانی بالاخص بحرانی به فراگیری این بیماری دست های پشت پرده و جریانات و اهداف سیاسی و غیر سیاسی آن ها را شناخت تا از ضربه زدن تک تک این جریانات به روند مقابله با بحران جلوگیری کرد. به ویژه بحرانی که ساعتی تاخیر انداختن در تصمیم گیری و مقابله و ایجاد تمهیدات لازم میتواند به بهای جان چندین هم وطن تمام شود.
اولین جرقه سوء استفاده از بیماری همه گیر کرونا در کشور مدتها قبل حتی قبل تر از زمانی که این بیماری شروع به شیوع گسترده در کشور بکند، توسط رسانه های فارسی زبان غربی عربی و پیاده نظام آن ها در فضای مجازیزده شد. این امر مربوط به زمانی است که هنوز این بیماری در کشور شایع نشده بود و تنها کشور چین با این بیماری دست و پنجه نرم می کرد. از همان زمان شایعه پراکنی های غیرواقع این رسانه نما های وابسته به بودجه های نفتی سعودی آغاز شد تا میزان مشارکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی را تحت تاثیر این شایعات قرار دهند.
البته این ترفند تا حدود زیادی هم مثمر ثمر واقع شد و در درصد مشارکت مردم اتر مخرب خود را گذاشت. البته جریان مذکور در این حد توقف نکرد و از همان ابتدای اعلام رسمی گسترش بیماری شروع به آمارسازی و متهم کردن نظام به بی عملی و ناکارآمدی در مواجهه با این ویروس کردند.
اگرچه خطرات این ویروس و سرعت شیوع آن از همان ابتدا قابل توجه و مستلزم اقدام جدی بود، اما این آمارسازی های غیرواقع و هجمه به نظام هدفی غیر از مقابله با این بیماری را دنبال میکرد و آن حمله به شخصیت ها و ارزش های نظام و ملت بود که در اشکال گوناگون خود را نشان داد و در روهای آتی این اهدا روشن تر شد. از جمله این شواهد حمله به مقدسات و استهزا آثار دعا و تضرع توسط رسانه های مذکور بود که به طور گسترده روی آن تمرکز کرده بودند. دستگیری پیاده نظام این رسانه ها در برخی بیمارستان ها که خود را کادر درمان جا زده و اقدام به تولید محتوای رسانه ای و آمارسازی و اقدامات مشابه کرده بودند از دیگر شواهد این ماجراست.
البته در این روند رسانه ها تنها نبودند و کشور های متخاصم و شخصیت های رسمی سیاسی آنهاخود نیز به میدان آمدند و میتوان گفت دایره کاسبان این بحران را سردمداری کردند. تا جایی بمباران اطلاعات و هجمه تبلیغاتی خود را علیه ایران گسترش دادند که کشور چین اولین کشور محل شیوع، به حاشیه رانده شد و حمله بیولوژیک یا دیگر عوامل محتمل ایجاد ویروس نادیده گرفته شد در حالی که ایران تنها مسئول و مقصر انتشار این بیماری در جهان معرفی می شد.
در این بین سیاسیون غربی به خصوص آمریکایی ها به کار رسانه ای بسنده نکرده و صراحتا وارد میدان شدند و همان اهدافی که از ماهها قبل به دنبال ان بودند یعنی کشاندن ایران به میز مذاکره و آغاز روند جدیدی برای سازش را این بار به بهانه کرونا و ارسال لوازم بهداشتی و پزشکی به ایران از سر گرفتند هرچند این تحرکات با واکنش قاطع در داخل ایران مواجه شد. با این واکنش آمریکایی ها نیز به سرعت به موضع اول و آخر خود بازگشتند و در این وانفسای مبارزه با این بیماری، افراد جدیدی را مورد تحریم یک جانبه خود قرار دادند.
همگام با این تلاش ها جریانات انحرافی در داخل نیز شرایط را برای جولان خود مناسب دیدند و خط انحرافی و فتنه انگیزانه گذشته خود را از سر گرفتند. عده ای تحت تاثیر فضای مسموم رسانه ای دست به خود تحقیری گسترده زده و با مقایسه غیر واقع ایران و کشورهای اروپایی و غربی جمهوری اسلامی را به کم کاری و ناکارآمدی در این عرصه متهمکردند.
البته دیری نپایید که اغلب این تلاش ها و ظاهر سازی ها نقش بر آب شد و با شیوع کرونا در اروپا و آمریکا در اندک زمانی تعداد مبتلایان و تلفات در این کشور ها از ایران پیشی گرفت و رژیم های اروپایی و سیاسیون آمریکا حتی از تامین اولیه ترین مایحتاج بهداشتی و پزشکی مردم خود ناتوان شدند.
عده ای دیگر هم که اغلب شامل سیاست مداران داخلی و مسئولین کنونی یا سابق بودند، دست به دنبال کردن اهداف سیاسی گذشته خود زدند که مشهور ترین آنها تقاضای مذاکره و سازش و نیز رفع حصر!! و آزادی زندانیان سیاسی بود.البته در این زمینه نیز قوه قضاییه به موقع و به جا ورود کرد و با تشخیص اوضاع بحرانی کشور دست به تخفیف و عفو و مرخصی گسترده ی زندانیان کرد.
اما اگر بگوییم در داخل خود دولت نیز عده ای از این قاعده مستثنی نیستند، گزاف نگفته ایم. چرا که از همان روزهای ابتدایی که مسئولین کشور متوجه خطر شدید این بیماری شدند تمهیدات لازم اندیشیده شد و هم از سوی وزارت بهداشت که در خط مقدم این جبهه قرار داشت و هم از سوی نیروهای مسلح هشدار ها و در پی آن طرح های پیشنهادی برای جلوگیری از تسریع در روند شیوع این بیماری ابلاغ شد. از جمله آن ها اعمال محدودیت ها بر کار ادارات و نیز اعمال محدودیت های ترافیکی بین شهری و طرح خلوت سازی بازار ها و خیابان های داخل شهری بود که از طرف وزیر بهداشت ضرورت آن گوشزد و از سوی ستادکل نیروهای مسلح برای اجرای آن اعلام آمادگی شد. اما تک تک این طرح ها با مقاومت رئیس جمهور و حلقه پرنفوذ اطرافیان او بر زمین ماند. بعد ها نیز رئیس جمهور به عدم اجرای ین طرح ها در رسانه ها افتخار کرده و اینکه مبارزه با کرونا را تنها به خود مردم سپرده و اعمال محدودیت نکرده است را یک حسن بر شمرد. از این روست که بیشتر به نظر می آید این کار نیز جنبه استفاده تبلیغاتی داشته و میتوان حلقه منتسب به رییس جمهور در دولت را نیز از این قاعده مستثنی نکرد.
هرچند چند روز بعد با افزایش شدید سفرهای نوروزی و مبتلایان و فوتی ها اجبارا تصمیمات جدیدی گرفته شد. البته این تنها بخش داخلی ماجرا بود. مسئولین خارجی نیز در این وانفسا بعضا به فکر احیای سیاست های گذشته خود افتادند و برخی با وجود هشدارای فراوان مبنی بر خطرات محموله های ورودی از غرب، چندین محموله پزشکی از کشورهایی مثل فرانسه وارد کردند و این بیماری را بهانه ای برای تنش زدایی مجدد و همبستگی جهانی قرار دادند.در ادامه همین روند نیز پیاده نظام رسانه ای غربگرایان هم از فرصت استفاده کرده و کرونا را دلیلی بر لزوم رفع تحریم ها و راه حل آن را نیز مذاکره عنوان کردند.
البته این تنها بخشی از تلاش ها برای گرفتن ماهی از این آب گل آلود بود و نقش محتکران و غارتگران تجهیزات پزشکی نیز در این میان قابل انکار نیست.
لازم به ذکر است هدف از تطویل کلام نه اتهام زنی و نه جریان شناسی صرف و نه اهداف سیاسی صرف است. بلکه باید در هر بحرانی بالاخص بحرانی به فراگیری این بیماری دست های پشت پرده و جریانات و اهداف سیاسی و غیر سیاسی آن ها را شناخت تا از ضربه زدن تک تک این جریانات به روند مقابله با بحران جلوگیری کرد. به ویژه بحرانی که ساعتی تاخیر انداختن در تصمیم گیری و مقابله و ایجاد تمهیدات لازم میتواند به بهای جان چندین هم وطن تمام شود.
* علی دهقانی- عضو سابق انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات