وزارت علوم بر زخم اساتید حق‌التدریس نمک پاشید / فرزندان ناتنی آموزش عالی به دنبال تدوین یک قانون شفاف

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محیا معصومی– سه دهه از فعالیت‌شان می‌گذرد، سه‌دهه‌ای که با خون دل خوردن سپری شده و گاه از روی ناچاری و شرایط روزگار تن به کار داده‌اند تا نان حلال برای خانواده بیاورند، اما دیگر کارد به استخوان‌شان رسیده و از این همه بی‌عدالتی و بی‌قانونی خسته شدند. روز‌های نخست با زمزمه‌های دانشگاه‌های نیازمند و وعده‌های آن‌ها برای استخدام روی کار آمدند و حال که کار دانشگاه‌ها از کار گذشته دیگر هیچ کجا جایی ندارند.

وعده کار برای استخدام در آینده، هر جوان دانشجو یا فارغ‌التحصیلی را وسوسه می‌کند و آن‌ها شب‌ها و روز‌های زندگی‌شان را به شوق رسمی شدن و یافتن یک جایگاه تلاش می‌کنند، اما وقتی سال‌ها بگذرد و ببینید که تمام آن حرف‌ها و وعده‌ها تنها برای کار کشیدن از شما برای رفع کمبود‌های خودشان بوده، چه احساسی پیدا می‌کنید؟

 

سال‌ها فعالیتی که به چشم مسئولان نمی‌آید
آری، بیش از ۳۰ سال است که اساتید حق‌التدریس با همین وعده‌ها روی کار می‌آیند و در دانشگاه‌ها به امید استخدام و کسب تجربه شغلی، تدریس می‌کنند، اما همچنان هیچ کجا جایی ندارند و وزارت علوم فعالیت آن‌ها در دانشگاه‌ها را منکر می‌شود، آنچنان انکار می‌کنند که انگار نه انگار از همان وزارتخانه و از همان دانشگاه‌های تابعه روزی مجوز تدریس گرفته‌اند تا هم مشکل کمبود اساتید را مرهم و هم پس از کسب تجربه و سابقه شغلی هیئت علمی شوند.

 

 

اساتید حق‌التدریس از نداشتن قانونی شفاف رنج می‌برند
هیچ آیین‌نامه، تبصره و قوانین خاصی برای شیوه بهره‌گیری از این نوع اساتید در وزارت علوم و دانشگاه‌ها وجود ندارد و متاسفانه همین موضوع بهانه‌ای شده است تا هرکه هرطور در صلاح خود می‌داند با آن‌ها رفتار کند. در هیچ دانشگاهی به رسمیت شناخته نمی‌شوند و اینگونه برای آموزش به دانشجویان و جدی گرفتن دروس‌شان با مشکل مواجه می‌شوند. وقت کار و نیازمندی دانشگاه‌ها به اساتید، جزو کارکنان دانشگاه محسوب می‌شوند و هنگام پرداخت حق‌الزحمه، بیمه، پاداش و ... کسی آن‌ها را نمی‌شناسد. به عنوان مثال همین چندی پیش که برخی از دانشگاه‌های تسهیلاتی را برای اعضای هیئت علمی، مدیران، کارکنان و کارمندان خود در نظر گرفتند، اساتید حق‌التدریس نمی‌دانند که در کدام دسته از این گروه‌های جای می‌گیرند و مسئولان هم برای دسته‌بندی آن‌ها علاقه‌ای نشان نمی‌دهند درواقع هر گروهی که بخواهد تسهیلات بگیرد اساتید حق‌التدریس در آن گروه نیستند.

نبود یک قانون مشخص و حتی داشتن قرارداد‌هایی ثابت و شفاف، زندگی اساتید حق‌التدریس بعنوان بخشی از خانواده انکار نشدنی آموزشی عالی را سخت کرده و آن‌ها سال‌هاست برای بهره‌مندی از شرایط بیمه، برابری حقوق‌شان با اضافه‌کار اعضای هیئت علمی، عدم کسر مالیات از حقوق و ... به این در و آن در می‌زنند.

 

هویت مجهول اساتید حق‌التدریس برای وزارتی‌ها
زهرا قدسی رئیس انجمن اساتید حق‌التدریس دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی استان البرز و عضو اصلی مرکزی شورای راهبردی اساتید در گفتگو با خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو ضمن گلایه‌مندی از رفتار نامتعارف بخش‌های دانشگاهی و وزارتی مثل مرکز نظارت و ارزیابی وزارت علوم با آن‌ها گفت: متاسفانه اساتید حق‌التدریس برای وزارت علوم ماهیت مجهولی دارند و علیرغم آنکه دانشگاه‌های تحت نظارت آن‌ها نسبت به دعوت از اساتید برای حق‌التدریسی اقدام می‌کنند، اما فعالیت ما را در دانشگاه‌ها منکر می‌شوند.

 

 

وی افزود: هنگام پیگیری امور خود از مرکز نظارت و ارزیابی وزارت علوم با این جمله روبه‌رو شدیم که «باید به پیمانکارتان مراجعه کنید و مسئول رسیدگی به شکایات و کارهای شما پیمارنکارتان است و نه وزارت علوم». این رفتار دل تمام اساتید حق‌التدریس را به درد ‌آورد که چرا باید اینگونه خطاب و پیمانکاری خوانده شوند.

عضو اصلی مرکزی شورای راهبردی اساتید عنوان کرد: نبود یک قانون شفاف و روشن درخصوص نحوه فعالیت و پرداخت تسهیلات و حق‌الزحمه به اساتید حق‌التدریس و درکل مجهول بودن هویت آن‌ها در نزد وزارت علوم باعث شده است که در آیین‌نامه‌های جذب اعضای هیئت علمی هم مشخص نباشد که اساتید حق‌التدریس در اولویت جذب هستند یا خیر، درحقیقت طی این آیین‌نامه افرادی که بیش از سه سال سابقه کار داشته باشند می‌توانند در اولویت جذب قرار بگیرند، اما متاسفانه برخی از اساتید حق‌التدریس با ده‌ها سال سابقه کاری در اولویت نیستند.

به گفته وی، برخی از این اساتید پس از سال‌ها کسب تجربه حتی دیگر در گروه افراد واجد شرایط شرکت در فراخوان‌های جذب اعضای هیئت علمی نیستند، چون حال که سابقه‌شان به حدی متعارف رسیده است دیگر شرایط سنی‌شان برای شرکت در این فراخوان مطابق قوانین نیست.

 

بهره‌گیری از حق‌التدریسی‌ها تنها برای جذب پول بیشتر
پرداخت حق‌الزحمه اساتید حق‌التدریس هم ماجرایی است و گاهی این اساتید دستمزد سالانه ۸۰۰ هزار تومان خود را باید به صورت قسطی دریافت کنند، قدسی در این باره ادامه داد: عدم برنامه‌ریزی و تدوین یک قانون متناسب باعث سوء استفاده از اساتید حق‌التدریس شده است به گونه‌ای که دانشگاه‌ها برای جذب دانشجویان بیشتر و دریافت شهریه اساتید حق‌التدریس را با دستمزد حداقلی روی کار می‌آورند تا اینگونه مجبور نباشند به اعضای هیئت علمی خود پول بیشتری دهند و بتوانند منابع مالی خود را تقویت کنند.

 

 

نمکی که دانشگاه‌ها بر زخم می‌پاشند
وی افزود: متاسفانه دانشگاه‌های تابعه وزارت علوم اعلام می‌کنند که به دلیل کمبود بودجه و اختصاص نیافتن منابع مالی مناسب به آن‌ها تنها توان پرداخت حقوق کارمندان و اعضای هیئت علمی را دارند و نسبت به اساتید حق‌التدریس وظیفه‌ای ندارند.

صدای اعتراض اساتید حق‌التدریس سال‌هاست که بلند شده و تجمیع نامه‌های عدالتخواهی آن‌ها پشت درب وزارت علوم کوهی از کاغذ می‌سازد، اما متاسفانه در این سال‌ها مسئولان تنها سکوت کردند یا شاید هم دست‌اندرکاران وزارتی و دانشگاهی نامه‌ها را به دست‌شان نرسانده‌اند.

گزارش‌های متعددی از بی‌تدبیری وزارت علوم و عدم رسیدگی مناسب آن‌ها به وضعیت جمعیت کثیری از خانواده آموزش عالی بار‌ها کار شده و بحران مدیریتی‌شان در موضوعات مختلف از جمله همین پرداختن به مسائل اساتید حق‌التدریس بر همه آشکار است، اما تا کی مسئولان قصد دارند دست روی دست گذارند و بدون تدوین قانونی روشن و عادلانه جوانان بیشتری را به امید استخدام به کار حق‌التدریسی دعوت کنند؟