معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران گفت: سالخوردگی جمعیت در واقع یک موفقیت بهداشتی است که در صورت عدم برنامه ریزی مناسب ، به یک چالش بزرگ تبدیل خواهد شد.
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از ساری، محمدرضا میرزایی امروز در نشست خبری گفت: اولین اولویت در نظام سلامت آموزش سلامت در جامعه برای مردم است که آموزش های دانش سلامت باید در جامعه ترویج شود.
وی افزود: افزایش دانش سلامت مردم یکی از موفق ترین راههای سلامتی است تا بتوانیم از بیماری های مستعد مردم پیشگیری کنیم.
میرزایی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه با توجه به بهبود شرایط بهداشتی و پیشگیری از بیماری ها طول عمر انسان ها افزایش یافته است، گفت: سالخوردگی جمعیت در واقع یک موفقیت بهداشتی است که در صورت عدم برنامه ریزی مناسب، به یک چالش بزرگ تبدیل خواهد شد.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران با اشاره به افزایش سن امید به زندگی در میان مردم و در نتیجه به وجود آمدن پدیده سالمندی بیان داشت: براساس برآوردها، نرخ رشد سالمندی درحدود 5.2 درصد است که با ادامه این روند در سال 2025 میلادی جمعیت سالمندی جهان به حدود یک میلیارد نفر خواهد رسید.
وی افزود: براساس تحقیق آماری سازمان ملل، پیرشدن جمعیت جهان پدیده ای غیرقابل برگشت است و درسال 2050 شمار افرادی که بیش از 60 سال سن دارند، به 2 میلیارد نفر می رسد که این معادل یک نفر از هرپنج نفر می باشد.
میرزایی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به وضعیت جمعیت و سالمندی در ایران ادامه داد: در سرشماری سال 1375 سالمندی 6.62 درصد بوده که با توجه بهبود نظام مراقبت ها در شبکه های بهداشت و درمان و کاهش مرگ و میر و همچنین کاهش رشد جمعیت، سالمندی در ایران در سال 1390 به 8.2 درصد رسیده است و پیش بینی می شود تا سال 1429 سالمندی به حدود 25 درصد برسد.
وی در بخش پایانی سخنانش با اشاره به مشکلاتی که سالمندی جمعیت برای جامعه به همراه دارد، افزود: باید توجه کنیم پیرشدن جمعیت درسال های آینده چهره ای جدید ارائه می کند که شکل اجتماعی و فرهنگی جامعه را تغیییر خواهد داد.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی مازندران تغییر شکل بیماری ها به سمت بیماری های مزمن و ناتوان کننده نظیر بیماری های قلبی عروقی، دیابت و سرطان ها و در نتیجه افزایش هزینه های درمانی و توانبخشی و تامین مراکز درمانی خاص- مشکلات اجتماعی نظیر بازنشستگی و مستمری، بیکاری و عدم اشتغال، افزایش سرباری، سرمایه گذاری و بازار کار، کاهش رشد اقتصادی، طراحی شهرسازی و مسکن مناسب تغییر شکل خانواده ها، تنهایی افراد سالمند ، مشکلات رسیدگی به سالمندان، تامین مراکز خاص نگهداری سالمندان را از مهمترین مشکلات جوامع سالمند عنوان کرد.