طویله‌ای به اسم اسرائیل

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یادداشت دانشجویی*فان حزب الله هم الغالبون/ همانا حزب الله پیروز است/ مائده ۵۶

انشاءلله تا ۲۵ سال آینده چیزی به نام رژیم صهیونیستی وجود نخواهد داشت. رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای

سالی که گذشت مثل همیشه سالی با اتفاقات خوب و بد برای جامعه ایرانی بود. اما در این سال اتفاقات استثنایی و مهم هم به چشم می‌خورد، اتتفاقاتی نظیر ساخت کاخ برای امام، به آتش کشیدن سفارت، برجام، حادثه تلخ منا، حذف علامه، توهین و فشار به شورای نگهبان، شرکت پر قدرت مردم در انتخابات، پیروزی قاطع اصلاح طلبان در انتخابات در تهران، زندانی شدن خادم ملت و ...

اما «متاسفانه باید جنگ در کشورهای مسلمان را در حوادث تکراری یاد کنیم» و همچنین یک چیز مانند سال قبل تغییری نکرد و دوباره تکرار شد و آن هم وعده‌های آقای دکتر روحانی بود؛ فردی که با سه درصد رای رقبای خود را پشت سر گذاشته و رییس جمهور منتخب مردم شد و اگر طبق گفته آقای رفسنجانی بخواهیم سخن بگوییم ایشان در انتخابات اخیر در تهران هم کمتر از یک درصد رای داشته و مابقی از صدقه سری پدر خادم ملت است.

سال ۹۴ به لطف آقای رییس جمهور اکثر مردم بی شناسنامه و ... شدند و ایشان هر بار با پوزخندی در سخنرانی‌هایشان در طول سال یک لقب جدید به طیفی از مردم نسبت میدادند و سپس همان وعده‌های انتخاباتی را تکرار میکردند و چراغ امید را در دل تنها خودشان روشن نگه می‌داشتند و می‌گفتند مردم امیدوار باشید صد روز دیگر کدخدا تحریم‌ها را برمی‌دارد و همه چیز درست می‌شود این گرانی‌ها هم تقصیر دولت قبل است و ما نمی‌توانیم کاری کنیم.

متاسفانه میبینیم که صد روز رییس جمهور هرگز نرسیده و انگار قصد رسیدن هم ندارد و در این سال علاوه بر گرانی‌ها (که فرض می‌کنیم همه‌اش تقصیر دولت قبل بود)، ذلت و خوار شدن سیاست مداران هم گریبان گیر دولت شد؛ چیزی که با تبدیل شیطان بزرگ به کدخدا آغاز شد.

 فردی که از دستان رییس جمهور مدال لیاقت میگیرد کسی است که با ذلت هر چه تمام‌تر جلوی پادشاه کویت زانو می‌زند، انگار رییس جمهور معنی لیاقت را نمی‌داند! البته شاید من نمی‌دانم، به هرحال یکی از آن عده‌ای بیسواد من هستم.

ایشان همچنین نشان شجاعت را هم به فردی دیگر داده‌اند، این کار را اما با تدبیر و فکر زیاد انجام دادند چرا که ریختن سیمان در قلب ایران واقعا نیازمند شجاعت بسیار است، البته احتمال دارد که آقای رییس جمهور مدعی شوند این مدال‌ها را خدا داده است.

بنده کاملا یقین دارم که همانطور که چندی پیش عده‌ای از خودی‌های دولت به صف دلواپسان پیوستند بی شناسنامه واقعی هم به زودی مشخص خواهد شد.

پول های آزاد شده پسابرجام (امسال به لطف آقای دکتر روحانی یک زمان به زمان‌های ایرانی اضافه شد و آن دوران پسا برجام می‌باشد که بین حال و آینده قرار دارد و یا احتمالا صد روز آینده را شامل می‌شود) هم که با محکوم شدن پیاپی ایران در دادگاه‌های آمریکا و اروپا و خرید هواپیماهای بی مصرف (به دلیل زیادی بزرگ بودن) از چنگ دولت در حال خارج شدن است.

اما در این سال کسی که به نوعی خود را رییس جمهور می‌داند هم در زندگی‌اش اتفاقات خاص خودش را داشت؛ پسرش که خادم مردم و بیگناه و ... بود بازداشت شد ایشان هم ابراز نگرانی کرد اما ویژگی جالب ایشان مردمی بودنشان است و نوه امام را مانند فرزندش دوست دارد و برای رد صلاحیت شدن ایشان هم ابراز نگرانی کردند و به شورای نگهبان حمله نمودند و از مدافع بیت امام شدند، بیتی که به دلیل اضاف بودن پول‌های ملت تصمیم به ساخت کاخ برای قبر رهبر مستضعفان جهان نمود.

اما ایشان هم همانند رییس جمهور اصلی یک ویژگی که دارای تکرار باشد هم داشت و آن خاطراتش با امام بود، خاطراتی که اگر جمع شود احتمالا سن آقای مدعی رییس جمهوری برای این همه قد ندهد.

اتفاق نادر دیگر امسال هم به گفته برخی مثلا باشعورها، بلوغ سیاسی تهران بود!! چرا که به لیستی رای داده‌اند که ایشان خوشش آمده و بقیه شهرها هم که به لیست مدنظر رای نداده‌اند ... هستند.

اما متذکر شدن این نکته حائز اهمیت است که هر چه در سال جدید رخ بدهد آقایان بدانند آمریکا هنوز شیطان بزرگ است و ما همچنان می‌گوییم که دولت که نه، قریه که نه، مزرعه که نه، حتی طویله‌ای به اسم اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسیم. اگر آقایان خواستند در آینده مذاکره کنند این دو جمله را آویزه گوششان کنند.

در انتها ضمن تبریک سال جدید امیدواریم دیگر شاهد اتفاقات تلخ در سال جدید نباشیم و سال ۹۵ سال عزت ملت سرافراز ایران باشد، البته مطمئنا ملت ایران انتظار اجرای وعده‌های دولت امید را ندارند و امیدوارند که امسال هم وعده صد روزه را بشنوند انشاءلله عیدی یزدان به ملت ایران و شیعیان جهان ظهور حجتش باشد و این پرچم توسط امام بزرگوارمان به دستان پر برکت مولایمان سپرده شود.

آقای دولت ممنون از نقد پذیر بودنتان در سالی که گذشت لطفا مثل همیشه لبخند بزنید.

یک دلواپس

*محمدحسین گلی جیرنده-فعال دانشجویی دانشگاه گلستان

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.