یادداشت دانشجویی؛
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو ـ محمدصادق_شهبازی؛* به‌دلیل ضعف و ساختار آموزش‌وپرورش، جایی برای رشد و شکوفایی استعداد‌ها در جامعه ما نیست؛ لذا این مسئله به جا‌هایی مثل تشکل‌های دانشجویی، برنامه‌های تلویزیونی، عرصه‌هایی که نیرو‌ها به‌خاطر بحران و عدم دخالت بروکراسی امکان شکوفایی دارند مثل حرکت‌های خودجوش فرهنگی و ... احاله می‌یابد.
با وجود این مسئله نباید با اصل وجود چیز‌هایی مثل عصر جدید، خنداننده شو، فرمانده، فازشو و. مخالفت کرد. البته بهتر بود نوآوری می‌شد و این‌قدر کپی‌برداری از مدل خارجی و عدم درنظر گرفتن ویژگی‌های خاص فرهنگی ایرانی تابلو نبود که حتی در کانال برنامه صریحا بنویسد Iranian Got Talent و و بگذریم از تبعات فرهنگی بعضی نمایش‌ها و این‌که چه تیپ فرهنگی-اجتماعی بیشتر در این مدل درگیر هستند.
اما خب چه قشری فرصت این شکوفایی استعداد را دارد؟ آیا برابری در این فرصت برای همه وجود دارد؟
در نمونه عصر جدید، اکثر افراد، افرادی نیمه‌حرفه‌ای هستند که توانسته‌اند آموزش‌هایی ببینند، هزینه‌هایی خرج کنند و اساساً فرصت و امکان نقش‌آفرینی‌هایی از این دست برای آن‌ها فراهم است. یعنی طبقه متوسط و بعضاً مرفهین.
تقریباً فردی از قشر مستضعف جامعه این فرصت را ندارد، چون یا امکان آموزش، خرج هزینه و اصلاً فرصت مشارکت در رویداد‌هایی از این دست را ندارد.
این ماجرا محدود به تلویزیون نیست. حتی بسیاری از حرکت‌های #عدالت‌خواهانه و #اصلاح‌گرانه هم در نهایت به بازتولید مطالبات طبقه متوسط یا برقراری تعادلی بین آنان و مرفهین را تأمین می‌کند. بسیاری از سیاست‌های خوب و درست ملی نظیر مسکن مهر، نیز در نهایت به طبقه متوسط کمک می‌کند نه مستضعفین. بسیاری از مطالبات دادخواهانه این سال‌ها هم سرنوشت مشابهی دارند.
در نهایت، #مستضعفین نه در ساختار آموزش رسمی، نه در فرصت‌های شکوفایی استعداد تلویزیونی، نه حتی مطالبات عدالت‌خواهانه و سیاست‌های اصلاح‌گرانه و در بسیاری اوقات در حرکت‌های فرهنگی و... جایی ندارند. این قشر، موضوع منفعل فعالیت‌های خیریه، آسیب‌های اجتماعی و... قرار می‌گیرند، نه محوری که سیاست‌ها متناسب آنان اتخاد شود و خود آنان به‌عنوان عنصر فعال در این حرکت‌ها مشارکت یافته و امکان تحرک اجتماعی پیدا کنند. در #صداوسیما به‌عنوان نمونه، در نهایت نشان دادن بدبختی‌های این جماعت و دست‌و‌پنجه نرم کردن‌شان با مشکلات در برنامه‌هایی نظیر جشن رمضان، ماه عسل و... محوریت دارد.
البته حکومت و رسانه و اقدامات خودجوش مردمی متعلق به همه مردم است، اما در حکومت دینی باید محوریت اساسی با مستضعفین و در لایه بعد بقیه طبقات اجتماعی به ترتیب کم‌برخورداری باشد و به‌تعبیر رهبر انقلاب به‌نوعی #مرکزگریزی در ذات جمهوری اسلامی هست.
یک عرصه از #تبعیض‌ستیزی به‌عنوان مهم‌ترین اولویت مسائل عدالت (همیشه و به صورت ویژه در شرایط کنونی)، جابجا کردن محوریت سیاست‌ها، برنامه‌ها و حرکت‌های اجتماعی است. هدف اصلی و اول تغییرات بنیادین انقلاب، طبقه مستضعف است، همه طرح‌های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و. باید با این شاخص طراحی شود و پیوست اجتماعی ناظر به این حوزه دشته باشد.
* دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی
ارسال نظرات