یادداشت دانشجویی|
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فدایی مهربانی*؛ در حالی به انتخابات یازدهمین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی نزدیک می‌شویم که نمایندگان علی رغم ژست شفافیت خواهانه زیر بار تصویب طرح شفافیت آراء خود نمی‌روند!
شاهد این سخن، عدم تصویب طرح شفاف سازی فعالیت‌های نمایندگان در خانه ملت در سوم شهریور ماه است چرا که طرح مذکور با ۱۹۵ امضا تقدیم هیئت رئیسه شد، اما تنها با ۶۹ رای موافق رد شد!
بیم آن می‌رود با نزدیک شدن انتخابات، پرچم شفافیت خواهی در مجلس، بازیچه‌ی انتخاباتی احزاب و گروه‌ها شود و خرشان که از پل گذشت پرچم عوض کنند و باز هم منافع مردم قربانی شعار‌ها و وعده‌های انتخاباتی و قدرت طلبی آقایان شود...
این همان مجلسی است که قرار بود عصاره‌ی فضائل ملت باشد؟
آیا این «مجلس، ملت است که متبلور شده است»؟
این چه مدل نمایندگی است که موکل از رای وکیل خود بی خبر است؟ این چه وکالتی است که وقتی شفافیت آراء و عملکرد نمایندگان خود را می‌خواهیم به تیریش قبای آقایان برمی خورد و رگ گردن شان متورم می‌شود و جامه دران فریاد سر می‌دهند که وای بر ما، چه نشسته اید که هتاکان، شأن خانه‌ی ملت را زیر سوال بردند!
مجلسی که شأنیت خود را از ملت می‌گیرد به چه حقی مردم را نامحرم می‌شمارد و حاضر به پاسخگویی در برابر آنان نیست؟
آراء نمایندگان مجلس به عنوان معیار ارزیابی مردم از عملکرد نماینده خود، باید در معرض قضاوت موکلین قرار گیرد و نمایندگان برای جلب اعتماد از دست رفته‌ی آنان و اثبات صداقت و برادری خود طرح را با همان دوفوریت در همین مجلس آن هم با آرای شفاف تصویب کنند تا هم معلوم شود کدام نمایندگان با نیات انتخاباتی قصد ماهی گیری از آب گل آلود شفافیت در مجلس را دارند و هم مرد میدان کارزار انتخابات پارلمان شیشه‌ای مشخص شود.
همچنین کدام نمایندگان حاضرند برای خدمت در مجلسی که علاوه بر شفافیت آرای تمام نمایندگان در مجلس و آمار حضور غیابشان در جلسات، مرخصی‌ها، ماموریت ها، سفر‌ها و دیگر فعالیت‌های آن‌ها به اطلاع عموم برسد کاندیدا شوند؟
این متن تقدیم می‌شود به نمایندگانی که فوریت شان درد می‌کند تا با دو فوریت هم از ضرر انتخاباتی احتمالی که متوجه رای ملت است جلوگیری کنند و هم این فرصت اعتماد سازی فوت نشود.
شاهد این سخن، عدم تصویب طرح شفاف سازی فعالیت‌های نمایندگان در خانه ملت در سوم شهریور ماه است چرا که طرح مذکور با ۱۹۵ امضا تقدیم هیئت رئیسه شد، اما تنها با ۶۹ رای موافق رد شد!
بیم آن می‌رود با نزدیک شدن انتخابات، پرچم شفافیت خواهی در مجلس، بازیچه‌ی انتخاباتی احزاب و گروه‌ها شود و خرشان که از پل گذشت پرچم عوض کنند و باز هم منافع مردم قربانی شعار‌ها و وعده‌های انتخاباتی و قدرت طلبی آقایان شود...
این همان مجلسی است که قرار بود عصاره‌ی فضائل ملت باشد؟
آیا این «مجلس، ملت است که متبلور شده است»؟
این چه مدل نمایندگی است که موکل از رای وکیل خود بی خبر است؟ این چه وکالتی است که وقتی شفافیت آراء و عملکرد نمایندگان خود را می‌خواهیم به تیریش قبای آقایان برمی خورد و رگ گردن شان متورم می‌شود و جامه دران فریاد سر می‌دهند که وای بر ما، چه نشسته اید که هتاکان، شأن خانه‌ی ملت را زیر سوال بردند!
مجلسی که شأنیت خود را از ملت می‌گیرد به چه حقی مردم را نامحرم می‌شمارد و حاضر به پاسخگویی در برابر آنان نیست؟
آراء نمایندگان مجلس به عنوان معیار ارزیابی مردم از عملکرد نماینده خود، باید در معرض قضاوت موکلین قرار گیرد و نمایندگان برای جلب اعتماد از دست رفته‌ی آنان و اثبات صداقت و برادری خود طرح را با همان دوفوریت در همین مجلس آن هم با آرای شفاف تصویب کنند تا هم معلوم شود کدام نمایندگان با نیات انتخاباتی قصد ماهی گیری از آب گل آلود شفافیت در مجلس را دارند و هم مرد میدان کارزار انتخابات پارلمان شیشه‌ای مشخص شود.
همچنین کدام نمایندگان حاضرند برای خدمت در مجلسی که علاوه بر شفافیت آرای تمام نمایندگان در مجلس و آمار حضور غیابشان در جلسات، مرخصی‌ها، ماموریت ها، سفر‌ها و دیگر فعالیت‌های آن‌ها به اطلاع عموم برسد کاندیدا شوند؟
این متن تقدیم می‌شود به نمایندگانی که فوریت شان درد می‌کند تا با دو فوریت هم از ضرر انتخاباتی احتمالی که متوجه رای ملت است جلوگیری کنند و هم این فرصت اعتماد سازی فوت نشود.
* عضو شورا مرکزی آرمان تهران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات