در گفتگوی اختصاصی با دانشجو
جاناتان مک داول منجم و اخترشناس آمریکایی مرکز نجوم دانشگاه هاروارد در گفتگو با خبرگزاری دانشجو درخصوص موفقیت اخیر سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در قرار دادن ماهواره نور در مدار توضیحاتی ارائه کرد.
نظر شما درباه این موفقیت چیست؟
با توجه به شکست‌های اخیر ایران در پرتاب ماهواره این یک موفقیت قابل توجه است باید به جامعه فضایی ایران اعتماد به نفس داد برای حرکت به جلو
به نظر شما این ماهواره با کدام ماهواره‌ها قابل مقایسه است؟
ایران اطلاعات زیادی از این ماهواره منتشر نکرده است اما می توان حدس زد که ممکن است مشابه ماهواره های قبلی مانند نوید و فجر که با ماهواره بر سفیر پرتاب شدند باشد.در نمونه های خارجی نیز می توان به ماهواره هایی که با موشک های پگاسوس یا سایر موشک‌ها اشاره کرد.
لطفا سختی این پروژه را به زبان ساده توضیح دهید.
قرار دادن ماهواره در مدار کار بسیار دشواری است: ابتدا باید آن را به فضا برسانید ، حدود 100 کیلومتر از ارتفاع یا بیشتر. اما این قسمت آسان است. برای اینکه ماهواره در مدار بماند شما باید آن را به پهلو به سرعت 27000 کیلومتر در ساعت تسریع کنید. و این فقط این سرعت شگفت انگیز نیست که مهم است - بلکه دقیقاً باید در جهت صحیح باشد وگرنه ماهواره در مدار باقی نمی ماند.
برای اینکه یک ماهواره مفید باشید باید کار بیشتری انجام دهد: مثلا باید با آن ارتباط برقرار کنید. برای کشوری مثل ایران که (مثلاً برخلاف ایالات متحده) در هر نقطه از جهان تاسیسات و کشتی های دریایی ندارد، شما باید صبر کنید تا دوباره از کشور خود عبور کند که این اتفاق چندین بار در روز رخ می دهد. ماهواره باید سیگنالهای رادیویی را منتقل کند و همچنین قادر به دریافت دستوراتی باشد که مرکز کنترل آن را ارسال می کند. ما هنوز نمی دانیم که آیا «نور 1» این کار را با موفقیت انجام می دهد یا نه: اگر ماهواره دارای دوربین باشد ، ممکن است سپاه تصاویر از زمین گرفته شده را برای اثبات خود منتشر کند. که ماهواره کار می کند.
چند کشور می توانند این کار( پرتاب ماهواره) را انجام دهند؟
حدود ده کشور ایالات متحده ، روسیه ، چین ، اروپا ، که بیشتر فرانسه + آلمان است، هند ، ژاپن ، رژیم صهیونیستی، کره شمالی ، کره جنوبی، ایران و احتمالاً نیوزیلند
این ماهواره قادر به انجام چه کارهایی است؟
دقیقا مشخص نیست چون سپاه چیزی در اینباره منتشر نکرده است اما به نظر می‌رسد سپاه قصد دارد ماهواره برای نظارت بیشتر داشته باشد که هم بتواند تصویر برداری کند و هم قادر به رهگیری الکترونیکی باشد. اینکه آیا این ماهواره (نور1) قادر به تصویربرداری هست یا مقدمه ای برای ساخت ماهواره های پیشرفته تر است مشخص نیست.
دانش فنی ایران را در این زمینه چگونه ارزیابی می کنید؟ فکر می کنید ایران می تواند فضانوردان را به فضا بفرستد؟
ایران مهندسین بزرگی دارد. اما منابع آنها محدود است. موشک قاصد برای پرتاب فضانوردان به اندازه کافی بزرگ نیست. شاید اگر سازمان فضای ایران روی موشک سیمرغ کار کند آنها بتوانند این کار را انجام دهند. من فکر می کنم اگر ایران تصمیم بگیرد که انجام این کار مهم است می توانند این کار را در 5 یا 10 سال انجام دهند
به نظر شما این موفقیت برای آمریکا و جهان چه پیامی را در پی دارد؟
این امر روشن می کند که تحریم ها فقط اثر محدود دارند و ایران در مورد توسعه فناوری فضایی جدی است.
به نظر شما مهم ترین بخش این موفقیت چیست؟
خب قطعا سوخت جامد بسیار مهم است اما اطلاعات در این زمینه قدری گیچ کننده منتشر شده است. گفته می شود «قاصد» یک موشك با سوخت جامد است اما بدیهی است كه مرحله اول از نوع سوخت مایع است و نه پیشرانه جامد. من فکر می کنم که احتمالاً این موشک 3 مرحله ای است که دارای 1 مرحله مایع و 2 مرحله جامد است ، اگر ایران این موضوع را تأیید کند قطعا یک دستاورد خوب است.
ارسال نظرات