به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از قم، حجت الاسلام مرتضی آقاتهرانی شب گذشته در حسینیه آیت الله مرعشی نجفی بی ثباتی و عزم نداشتن در به پایان رساندن کارها را عامل عدم موفقیت دانست و گفت: انسان ابتدا باید دقیق به مسئله نگاه کند و وقتی با شناخت، آن را درست یافت، محکم تصمیم بگیرد و با اراده پیش رود.
وی بلد بودن راه را عاملی مهم در رسیدن به مقصد ارزیابی کرد و افزود: انسانی که راه را می شناسد به هیچ عنوان از راه درست منحرف نمی شود، حتی با وجود وسوسه یا رفیق بد، اما اگر راه را نشناسیم به راحتی منحرف می شویم.
نماینده مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه انبیا هرگز در کارشان عقب نشینی نمی کردند، ابراز داشت: امام خمینی (ره) در مقابل اظهار نظرهای متفاوت در مورد ساختار حکومت محکم ایستادند و گفتند: جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد.
آقاتهرانی با هشدار نسبت به اینکه اگر در یقین شک وارد شود آرام آرام این شک جای خود را محکم می کند، اظهار داشت: وقتی مدتی نماز اول وقت را ترک کنیم، آرام آرام در مورد اهمیت آن شک می کنیم و یا اینکه فرزند خود را به دروغ نگفتن سفارش می کنیم اما هنگامی که تلفن با ما کار دارد، می گوییم بگو نیست؛ این کارها سبب شک فرزند می شود و وقتی عمل با سخن یکی نباشد، نفاق به میان می آید.
وی با اشاره به اهمیت تناسب عمل با حرف خاطرنشان کرد: ایمان از همین امر ناشی می شود، هنگامی که انسان در عمل سفت شد، دل او هم سفت خواهد شد؛ علت اینکه بعضی مسلمان هستند ولی مومن نیستند نیز در همین امر نهفته است.
این استاد حوزه علمیه با اشاره به اینکه در قرآن خداوند فرموده اعرابی که گفتند ما مومنیم ایمان نیاورده بودند بلکه مسلمان بودند، بیان کرد: بعد از پیامبر (ص) فقط سلمان، ابوذر، مقداد و عمار مومن بودند و با علی (ع) بیعت کردند.
آقا تهرانی با بیان اینکه جریان واقفیه به راستی یک فاجعه در تشیع است، بیان کرد: واقفیه در واقع گروه مورد اعتماد امام هفتم بودند که وجوهات شرعی را جمع می کردند، ولی بعد از شهادت ایشان به خاطر مال دنیا ولایت علی بن موسی الرضا (ع) را منکر شدند.
وی با تاکید بر اینکه باید خوبی ها را یکی یکی تمرین کنیم تا دل ما باور کند، تصریح کرد: شاهچراغ بعد از شهادت پدر فکر کرد امام است و مردم با او بیعت کردند، ولی وقتی فهمید امام رضا (ع) امام است به راحتی دست او را بوسید و گفت بیعت کنندگان با او با امام هشتم بیعت کنند؛ بنابراین ما باید یاد بگیریم که اشتباهات خود را اصلاح کنیم و این را کوچک شدن و حقیر کردن خود ندانیم.