روابط خارج از عرف‌وسوء استفاده‌هایی به بد‌ترین وجه ممکن!

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»؛ در گزارش‌های قبلی به بررسی چیستی «دوست اجتماعی در دانشگاه‌ها» و در ‌‌نهایت اثرگذاری این پدیده بر سطح آموزشی و ایجاد فضای ناسالم در دانشگاه‌ها پرداختیم.

در این گزارش به برخی از معضلات و مشکلاتی که با ظهور پدیده «دوست اجتماعی» در دانشگاه‌های ما ایجاد شده است را از دیدگاه دانشجویان می‌پردازیم:

**مریم. ص، دانشجوی کار‌شناسی ارشد دانشگاه آزاد اِسلامشهر: خوب کاملاً طبیعی است که روابط خارج از عرف دختر و پسر در هر محیطی ناسالم است، زیرا از ریشه با باورهای ما که براساس شرع شکل گرفته است، نامتناسب می‌باشد.

روابط خارج از حیطه شرع و عرف محرم و نامحرم از بُنیاد مشکل دارد، حال گاهاً با رنگ و لعاب اسامی زیبایی بر این نوع روابط می‌گذارند تا به آن وجه قانونی بدهند، اما واقعیت آن است که در اصل ماجرا تفاوتی حاصل نمی‌شود.

زمانی که پاسخی به سوالات جوانان نمی‌دهیم و فقط آن‌ها را از کاری منع می‌کنیم مسلم است که در برابر ما گارد خواهند گرفت، بنظر بنده اگر دلایل مخرب بودن اینگونه دوستی‌ها در دانشگاه را برای دانشجویان و جوانان بازگو کنیم قطعاً خواهند پذیرند.

**رضا. ش دانشجوی دکتری دانشگاه علامه طباطبایی (ع): اگر بخواهم به عنوان یک پسر به اینگونه روابط نگاه کنم هر چند شاید اینگونه روابط ناسالم اما به ظاهر توجیه پذیر سالم در دانشگاه بیشتر باب دل پسران باشد، اما از نظر من این روابط سالم و اخلاقی نیست و نتیجه خوبی هم در پی نخواهد داشت.

دانشجویان باید به این نکته ظریف توجه کنند که اینگونه دوستی‌ها به چه هدفی است؟ اگر صرفاً یک گفتگوی ساده و تبادل نظر در خصوص درس باشد، اشکالی ندارد اما اگر در این دوستی وابستگی بوجود آید، سلامت اینگونه روابط هم به خطر می‌اُفتد و شخصاً آنرا رد می‌کنم.

اما باید در نظر داشت نگاه فردی داشتن به پدیده «دوست اجتماعی در دانشگاه‌ها» مشکلی را حل نمی‌کند و باید تمامی دلسوزان و مسئولان در این راه دانشگاه و دانشجویان را همراهی کنند تا مسیر کسب علم و دانش را بسلامت بگذراند.

**نگار. ب، دانشجوی کاردانی دانشگاه آزاد تهران غرب: حرف استادم ملکهٔ ذهنم است که می‌گوید بی‌دلیل نظر ندهید و تفکرات شخصی خود را به دیگران اِلقا نکنید.

در خصوص «دوست اجتماعی» که بشدت در دانشگاه‌های کشور باب شده است باید عرض کنم من اینگونه دوستی‌ها را نه رد می‌کنم نه کاملاً می‌پذیرم، زیرا اعتقاد دارم از هر نوع رابطه، وسیله، علم و... هم می‌توان مثبت استفاده کرد هم می‌توان به بد‌ترین وجه ممکن از آن سوء استفاده کرد.

اینکه ما استفاده درست از روابط با همکلاسیمان داشته باشیم به تربیت خانوادگی و برداشتمان از روابط بستگی دارد.

محدود کردند و سختگیری مضاعف خانواده‌ها چیزی را حل نمی‌کند و باید در راه مقابله به این پدیده «فرهنگ سازی» شود.

**نرگس. م، دانشجوی کار‌شناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس: متأسفانه روابط دختر و پسر در دانشگاه‌ها با سالهای نه چندان دور خیلی تفاوت پیدا کرده است؛ الان در دانشگاه‌ها دختر و پسر با اسم کوچک همدیگر را صدا می‌کنند در کلاس نزدیک هم می‌نشینند و در سلف دانشگاه مختلط غذا می‌خورند! این‌ها همه بین دختر و پسر‌ها ایجاد صمیمیت کاذب می‌کند.

همچنین باید در نظر داشت مقطع کار‌شناسی گذری است که دانشجویان در اوج بلوغ از دبیرستان به دانشگاه راه پیدا می‌کنند و یکباره احساس آزادی زیاد می‌کنند و ناخودآگاه برخی از آنان وارد روابط خارج از عرف و شرع می‌شوند زیرا آنرا همسو با آزادی می‌دانند.

ما نباید نقش پررنگ خانواده‌ها را از قلم بیندازیم؛ خانواده‌ها می‌توانند بچه‌ها را هدایت کنند. قطعاً دختر یا پسری که در خانه با پدر و مادر خود رفاقت دارد کمتر در دام می‌اُفتد تا دختر یا پسری که پدری متعصب دارد و مادری که رابطهٔ صمیمی با او ندارد.

**امیرعلی. ش، دانشجوی کار‌شناسی دانشکده خبر: دنیای امروز دنیای ارتباطات است و ما نیز انسانهای اجتماعی هستیم؛ اینکه بخواهیم بگوییم در محیط دانشگاه نباید هیچ گونه ارتباطی باشد درست نیست و ما باید بپذیریم هرگونه ارتباطی نیز در محیط دانشگاه منفی و بد نیست. مثلاً ما در این دانشکده گروه‌های مختلف وایبری نظیر کاری، مشورتی، خبری و درسی داریم که در این گروه‌های وایبری صرفاً روابط در حیطه کار و دانشگاه است و دانشجویان دختر و پسر از آن استفاده می‌کنند و تا کنون مشکلی پیش نیامده است. بنظر بنده اینکه مشکلی پیش بیاید یا نه به فرد بستگی دارد، اینکه چگونه برای نزدیک شدن دیگران به آنان حد و مرز تعیین کنند که دیگران بدانند تا چه اندازه باید به او نزدیک شوند، در این جریان مذهبی و غیر مذهبی فرقی ندارد.

**فاطمه. د، دانشجوی کار‌شناسی ارشد دانشگاه تهران: من فکر می‌کنم هر کسی که ذره‌ای پایبند به خانواده است با اینگونه دوستی‌ها مخالف است، الخصوص دختران، چراکه بنظر بنده و شاید اغلب کار‌شناسان نهایتاً جنسی که بیشترین ضربه را متحمل می‌شود دختران هستند و پسران شاید قدری کمتر!

گاهاً شاهد هستیم مردان یا زنان متأهلی که وارد دوستی‌های اجتماعی در دانشگاه می‌شوند، با علم به این موضوع که نمی‌خواهند خود را درگیر اینگونه روابط ناسالم کنند اما اندک اندک با گذشت مدت زمانی پای احساسات و وابستگی به میان می‌آید! این آغازی برای تضعیف بُنیان خانواده می‌باشد.

**جواد. ل، دانشجویی کار‌شناسی دانشگاه امیرکبیر: کسی که لباس نامناسب در محیط آموزشی می‌پوشد یا رنگ مو چشمگیر یا آرایش غلیظ دارد، خوب چراغ سبز نشان می‌دهد که می‌توان به من نزدیک شد! پس برخی از پسران جذب آنان می‌شوند و به چشم یک دوست دختر به وی نگاه می‌کنند! حال بقیه اسم آنرا چیز دیگر بگذارند اما در کل اصل همین است؛ دوست اجتماعی‌‌ همان دوست دختر و پسر است!

البته دانشجویان دختر باید توجه فرمایند که این رابطه برای پسران در همین حد می‌ماند و هیچ زمانی به ازدواج ختم نمی‌شود. چراکه من خود به عنوان یک پسر انتخاب‌های زیادی دارم و هیچ زمانی همسر خود را اینگونه و در این رابطه‌ها انتخاب نخواهم کرد!