یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو،* دنیای عجیبی است که جایزه صلحش را به آن‌هایی می‌دهند که برگ‌های تاریخ از جنایات آن‌ها بوی تعفن به خود گرفته است. در دنیایی که رسمش در شعار خردگرایی و صلح و در عمل ددمنشی و نسل‌کشی است باید هم جایزه صلحش را به اوباما و آنگ سان سوچی بدهند.
قواعد حاکم بر این جهان را آمریکا طبق خوی وحشیت می‌نویسد و سازمان‌های بین المللی _. بین‌المللی در اسم نه رسم! _؛ و جوایزش هم قطعه‌های تکمیل کننده پازل جنایت‌گری آمریکا است.
البته آمریکا و قدرت پوشالی‌اش بیشتر از این‌ها نمی‌تواند دست درازی کند چرا که سنت‌های الهی بزرگ‌تر از این ظلم‌ها را رسوا کرده است و نمونه اعلی این رسوا شدن‌ها، رسوایی یزیدیان با ریخته‌شدن خون شش ماهه عاشورا است و این بار روتوش صلح آمریکایی با آه و خون میانماری‌ها کنار رفته است.
هدف از این نوشته اثبات خباثت آمریکا و جایزه صلح _بخوانید جنایت! _. نوبل نبوده که با خون‌های ریخته شده مسلمانان میانمار بیش از پیش در برگه‌های تاریخ بار دیگر اثبات شد بلکه آنچه که این چند خط را به تحریر درآورده مسئله دیگری است که اگر ریزبینانه اندیشیده شود تلخ‌تر از نسل کشی‌های میانمار است.
حزب مشارکت (۱) در تاریخ ۸۹ / ۸ / ۲۳ با صدور بیانیه‌ای آنگ سان سوچی -رهبر میانمار- را نماد دموکراسی و مبارزه با دیکتاتوری می‌داند و با بی‌بصیرتی و کج‌فهمی تمام، وی را مبارز جنبش مدنی برابر دیکتاتوری مستبدان آن هم در عصر آگاهی و خرد _نادانی و وحشیت در اصل_ خطاب می‌کند.
مشارکتی‌ها و ورثه‌های نااهلش مشکل‌شان این بود و هست که چنان شیفته آمریکا هستند که هم کر شده‌اند هم کور! (حب‌الشیءٍ یُعمی و یُصِمَّ).
حال چرا ادعا شد که تلخ‌تر از کشتار میانمار بیانیه حزب مشارکت می‌باشد؟ پر واضح این بیانیه در آن برهه حساس زمانی به ظاهر مخاطبش خانم سانگ سوچی هست و در باطن چه کسی است که نداند اعتراضی است پیرو دستور اربابان آمریکائی‌شان برای دامن زدن به قضایای فتنه ۸۸.
بیانیه با کلمات خوش آیندی مثل "مبارز جنبش مدنی"، "دموکراسی"، "مبارزه با استبداد" نوشته شده است، ولی آنچه که در واقعیت رخ داده است جز این نیست که یک انسان‌نمای وحشی از زندان آزاد شده است و حال به دور از هر مدنیتی نسل کشی راه انداخته است.
قماش مشارکتی‌ها باید بدانند که حصر برخی انسان‌نماهای وحشی قسمتی از مدنیت است تا آزادی و امنیت بقیه انسان‌ها به خدشه نیفتد... چرا که اگر امثال سان سوچی‌ها از حصر و زندان آزاد شوند، آزادی قربانی خواهد شد.
پی نوشت:
۱. اعضاء حزب مشارکت در پی اعلام نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران، به دلیل همراهی و هم‌سویی با فتنه‌گران دستگیر شدند که این امر در نهایت به انحلال حزب مشارکت انجامید. دبیر کل سابق این جبهه محمدرضا خاتمی، نایب رئیس مجلس ششم و برادر رئیس جمهور سابق سید محمد خاتمی بود که از تابستان ۱۳۸۵ جای خود را به محسن میردامادی داد. از دیگر مقامات مشهور این حزب می‌توان سعید حجاریان و عبدالله رمضان‌زاده را نام برد.
سهند جعفرنژاد، دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
قواعد حاکم بر این جهان را آمریکا طبق خوی وحشیت می‌نویسد و سازمان‌های بین المللی _. بین‌المللی در اسم نه رسم! _؛ و جوایزش هم قطعه‌های تکمیل کننده پازل جنایت‌گری آمریکا است.
البته آمریکا و قدرت پوشالی‌اش بیشتر از این‌ها نمی‌تواند دست درازی کند چرا که سنت‌های الهی بزرگ‌تر از این ظلم‌ها را رسوا کرده است و نمونه اعلی این رسوا شدن‌ها، رسوایی یزیدیان با ریخته‌شدن خون شش ماهه عاشورا است و این بار روتوش صلح آمریکایی با آه و خون میانماری‌ها کنار رفته است.
هدف از این نوشته اثبات خباثت آمریکا و جایزه صلح _بخوانید جنایت! _. نوبل نبوده که با خون‌های ریخته شده مسلمانان میانمار بیش از پیش در برگه‌های تاریخ بار دیگر اثبات شد بلکه آنچه که این چند خط را به تحریر درآورده مسئله دیگری است که اگر ریزبینانه اندیشیده شود تلخ‌تر از نسل کشی‌های میانمار است.
حزب مشارکت (۱) در تاریخ ۸۹ / ۸ / ۲۳ با صدور بیانیه‌ای آنگ سان سوچی -رهبر میانمار- را نماد دموکراسی و مبارزه با دیکتاتوری می‌داند و با بی‌بصیرتی و کج‌فهمی تمام، وی را مبارز جنبش مدنی برابر دیکتاتوری مستبدان آن هم در عصر آگاهی و خرد _نادانی و وحشیت در اصل_ خطاب می‌کند.
مشارکتی‌ها و ورثه‌های نااهلش مشکل‌شان این بود و هست که چنان شیفته آمریکا هستند که هم کر شده‌اند هم کور! (حب‌الشیءٍ یُعمی و یُصِمَّ).
حال چرا ادعا شد که تلخ‌تر از کشتار میانمار بیانیه حزب مشارکت می‌باشد؟ پر واضح این بیانیه در آن برهه حساس زمانی به ظاهر مخاطبش خانم سانگ سوچی هست و در باطن چه کسی است که نداند اعتراضی است پیرو دستور اربابان آمریکائی‌شان برای دامن زدن به قضایای فتنه ۸۸.
بیانیه با کلمات خوش آیندی مثل "مبارز جنبش مدنی"، "دموکراسی"، "مبارزه با استبداد" نوشته شده است، ولی آنچه که در واقعیت رخ داده است جز این نیست که یک انسان‌نمای وحشی از زندان آزاد شده است و حال به دور از هر مدنیتی نسل کشی راه انداخته است.
قماش مشارکتی‌ها باید بدانند که حصر برخی انسان‌نماهای وحشی قسمتی از مدنیت است تا آزادی و امنیت بقیه انسان‌ها به خدشه نیفتد... چرا که اگر امثال سان سوچی‌ها از حصر و زندان آزاد شوند، آزادی قربانی خواهد شد.
پی نوشت:
۱. اعضاء حزب مشارکت در پی اعلام نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران، به دلیل همراهی و هم‌سویی با فتنه‌گران دستگیر شدند که این امر در نهایت به انحلال حزب مشارکت انجامید. دبیر کل سابق این جبهه محمدرضا خاتمی، نایب رئیس مجلس ششم و برادر رئیس جمهور سابق سید محمد خاتمی بود که از تابستان ۱۳۸۵ جای خود را به محسن میردامادی داد. از دیگر مقامات مشهور این حزب می‌توان سعید حجاریان و عبدالله رمضان‌زاده را نام برد.
سهند جعفرنژاد، دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات