به کمک ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، قرن‌ها است که شبکه‌های بی نظیری از میلیارد‌ها نورون در جمجمه‌های ما دانشمندان را مبهوت کرده است. با این حال در ۱۰ سال گذشته درک ما از این اندام مرموز متحول شد. پیشرفت‌های چشمگیر در تکنیک‌های تشخیصی و مولکولی برخی از پیچیدگی‌های مغز را آشکار می‌کنند و دانشمندان به تازگی در یافته اند که چگونه این واقعیت‌های شگفت آور به رفتار روزمره ما تبدیل می‌شوند. اما در این میان برخی فناوری‌ها همچون ایمپلنت مغزی کمک بسیاری به این حوزه کرده است.
در حال حاضر هنگامی که آسیب، بیماری یا سکته مغزی یک عنصر ضروری مغز را فلج می‌کند ایمپلنت عصبی تنها گزینه ممکن برای بازگرداندن عملکرد از دست رفته است. نخستین دستگاه قابل کاشت مغزی که به طور گسترده‌ای مورد پذیرش واقع شد ایمپلنت حلزون گوش بود. این دستگاه در درون گوش جاسازی شد. اما اکنون یک ایمپلنت شبکیه مغز قرار است همان کاری را انجام دهد که کاشت حلزون برای کمک به شنوایی بیش از ۲۵ هزار نفر در سراسر جهان انجام داد.
سایر درمان‌های ایمپلنتی همچون تحریک مغزی عمیق به تسکین درد افرادی که دچار اختلالات مغزی غیر قابل تحمل هستند کمک می‌کند. به تازگی محققان در حال بررسی استفاده از این تکنیک در افسردگی، اختلال وسواس فکری، اعتیاد و درد هستند. ایمپلنت‌های عصبی فعالیت‌های الکتریکی را در مناطق مورد هدف مغز تغییر می‌دهند با این حال پیش بینی می‌شود که نسخه‌های آینده برای رفع عدم تعادل مواد شیمیایی موجود در بدن که باعث اختلالاتی همچون افسردگی می‌شود این مواد را نیز آزاد خواهند کرد. ثبت سیگنال‌های عصبی یا تحریک سلول‌های عصبی وظیفه یک سیستم ایمپلنت مغزی است. الکترود‌های این سیستم پس از برداشته شدن قسمت مشخصی از استخوان جمجمه در تماس با سطح مغز قرار می‌گیرد.
اما در ایران کارگروهی با عنوان «ایمپلنت مغزی» توسط ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی راه اندازی شده است. پیشرفت فعالیت‌های فناورانه در این حوزه از اقدامات مد نظر این کارگروه است. این کارگروه در نظر دارد با حمایت از فعالیت‌ها در این حوزه مسیر پیشرفت کشور را هموار کند.
همچنین طراحی پروژه‌های مناسب ایمپلنت مغزی برای استفاده در زمینه‌های پزشکی از دیگر اقدامات این کارگروه است. ایجاد انسجام فعالیت‌های جزیره‌ای در این حوزه را باید از اهداف دیگر تشکیل این کارگروه دانست. همچنین از اهداف دیگر می‌توان به توسعه فناوری‌های شناختی، تربیت نیروی انسانی متخصص، جهت دهی به فعالیت‌های تخصصی غیر همگرا، توسعه مرز‌های دانش و فناوری در زمینه علوم شناختی و پزشکی و حضور قوی در عرصه‌های بین المللی اشاره کرد.
در حال حاضر هنگامی که آسیب، بیماری یا سکته مغزی یک عنصر ضروری مغز را فلج می‌کند ایمپلنت عصبی تنها گزینه ممکن برای بازگرداندن عملکرد از دست رفته است. نخستین دستگاه قابل کاشت مغزی که به طور گسترده‌ای مورد پذیرش واقع شد ایمپلنت حلزون گوش بود. این دستگاه در درون گوش جاسازی شد. اما اکنون یک ایمپلنت شبکیه مغز قرار است همان کاری را انجام دهد که کاشت حلزون برای کمک به شنوایی بیش از ۲۵ هزار نفر در سراسر جهان انجام داد.
سایر درمان‌های ایمپلنتی همچون تحریک مغزی عمیق به تسکین درد افرادی که دچار اختلالات مغزی غیر قابل تحمل هستند کمک می‌کند. به تازگی محققان در حال بررسی استفاده از این تکنیک در افسردگی، اختلال وسواس فکری، اعتیاد و درد هستند. ایمپلنت‌های عصبی فعالیت‌های الکتریکی را در مناطق مورد هدف مغز تغییر می‌دهند با این حال پیش بینی می‌شود که نسخه‌های آینده برای رفع عدم تعادل مواد شیمیایی موجود در بدن که باعث اختلالاتی همچون افسردگی می‌شود این مواد را نیز آزاد خواهند کرد. ثبت سیگنال‌های عصبی یا تحریک سلول‌های عصبی وظیفه یک سیستم ایمپلنت مغزی است. الکترود‌های این سیستم پس از برداشته شدن قسمت مشخصی از استخوان جمجمه در تماس با سطح مغز قرار می‌گیرد.
اما در ایران کارگروهی با عنوان «ایمپلنت مغزی» توسط ستاد توسعه علوم و فناوری‌های شناختی معاونت علمی راه اندازی شده است. پیشرفت فعالیت‌های فناورانه در این حوزه از اقدامات مد نظر این کارگروه است. این کارگروه در نظر دارد با حمایت از فعالیت‌ها در این حوزه مسیر پیشرفت کشور را هموار کند.
همچنین طراحی پروژه‌های مناسب ایمپلنت مغزی برای استفاده در زمینه‌های پزشکی از دیگر اقدامات این کارگروه است. ایجاد انسجام فعالیت‌های جزیره‌ای در این حوزه را باید از اهداف دیگر تشکیل این کارگروه دانست. همچنین از اهداف دیگر می‌توان به توسعه فناوری‌های شناختی، تربیت نیروی انسانی متخصص، جهت دهی به فعالیت‌های تخصصی غیر همگرا، توسعه مرز‌های دانش و فناوری در زمینه علوم شناختی و پزشکی و حضور قوی در عرصه‌های بین المللی اشاره کرد.
ارسال نظرات