با روشی نوین؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو؛ پژوهشگران روسی موفق به ارائه روشی به‌منظور استفاده از نانوذرات سیلیکون برای مقابله با سرطان شدند. این روش گامی بلند به سوی روش‌های غیرتهاجمی درمان سرطان است.
این گروه تحقیقاتی از موسسه فیزیک لبدوف، دانشگاه ملی تحقیقات هسته‌ای مفی، موسسه شیمی مواد با خلوص بالای دویاتیخ و با همکاری محققانی از اروپا موفق به ستنتز نانوذرات سیلیکون برای مقاصد تشخیص و درمان سرطان شدند.
نانوذرات سیلیکا زمانی که با نوع خاصی از پلیمر نظیر پلی‌اتیلن‌گلیکول ترکیب شود می‌توان آن را به بدن بیمار تزریق کرد. این نانوذرات قادرند در سیستم گردش خون حرکت کرده و خود را به تومور سرطانی برسانند و در آنجا متجمع شوند. برای این کار مولکول‌های ویژه‌ای استفاده می‌شود که به رسیدن و تجمع آن‌ها در تومور سرطانی کمک می‌کنند.
بعد از این که نانوذرات به سلول‌های موردنظر در بدن رسیدند، با استفاده از روش نوری نظیر پرتو فلورسانس، قابل شناسایی خواهند بود. آن‌ها می‌توانند دارو‌هایی نظیر رادیونوکلئوتید‌ها را نیز با خود حمل کنند، دارو‌هایی که قادر به متوقف کردن رشد تومور هستند.
این نانوذرات کاملا ایمن بوده و با سیستم ایمنی بدن قابل انطباق هستند و در نهایت درون بدن زیست‌تخریب‌پذیر هستند. هر چند روش‌های فعلی برای تشخیص آن‌ها کامل نیست و دانشمندان نمی‌توانند با دقت بالا محل آن‌ها را در بافت شناسایی کنند. برای حل این مشکل، محققان این پروژه روش تصویربرداری منحصربه‌فردی ارائه کردند.
کاباشین از محققان این پروژه می‌گوید: «چنین نانوذراتی دارای پاسخ غیرخطی قدرتمندی در برابر برانگیختگی نوری هستند. تولید سیگنال در این نانوذرات نسبت مستقیمی با ابعاد نانوذرات سیلیکون دارد.»
نانوذرات حساس به فرکانس می‌توانند در بافتی که تجمع یافته‌اند با دقت بالا نقشه‌برداری و تصویر سه‌بعدی آن‌ها ترسیم شود. به اعتقاد محققان این پروژه، می‌توان از این روش برای تصویربرداری از نانومواد مختلف در بخش زیستی استفاده کرد.
این گروه تحقیقاتی از موسسه فیزیک لبدوف، دانشگاه ملی تحقیقات هسته‌ای مفی، موسسه شیمی مواد با خلوص بالای دویاتیخ و با همکاری محققانی از اروپا موفق به ستنتز نانوذرات سیلیکون برای مقاصد تشخیص و درمان سرطان شدند.
نانوذرات سیلیکا زمانی که با نوع خاصی از پلیمر نظیر پلی‌اتیلن‌گلیکول ترکیب شود می‌توان آن را به بدن بیمار تزریق کرد. این نانوذرات قادرند در سیستم گردش خون حرکت کرده و خود را به تومور سرطانی برسانند و در آنجا متجمع شوند. برای این کار مولکول‌های ویژه‌ای استفاده می‌شود که به رسیدن و تجمع آن‌ها در تومور سرطانی کمک می‌کنند.
بعد از این که نانوذرات به سلول‌های موردنظر در بدن رسیدند، با استفاده از روش نوری نظیر پرتو فلورسانس، قابل شناسایی خواهند بود. آن‌ها می‌توانند دارو‌هایی نظیر رادیونوکلئوتید‌ها را نیز با خود حمل کنند، دارو‌هایی که قادر به متوقف کردن رشد تومور هستند.
این نانوذرات کاملا ایمن بوده و با سیستم ایمنی بدن قابل انطباق هستند و در نهایت درون بدن زیست‌تخریب‌پذیر هستند. هر چند روش‌های فعلی برای تشخیص آن‌ها کامل نیست و دانشمندان نمی‌توانند با دقت بالا محل آن‌ها را در بافت شناسایی کنند. برای حل این مشکل، محققان این پروژه روش تصویربرداری منحصربه‌فردی ارائه کردند.
کاباشین از محققان این پروژه می‌گوید: «چنین نانوذراتی دارای پاسخ غیرخطی قدرتمندی در برابر برانگیختگی نوری هستند. تولید سیگنال در این نانوذرات نسبت مستقیمی با ابعاد نانوذرات سیلیکون دارد.»
نانوذرات حساس به فرکانس می‌توانند در بافتی که تجمع یافته‌اند با دقت بالا نقشه‌برداری و تصویر سه‌بعدی آن‌ها ترسیم شود. به اعتقاد محققان این پروژه، می‌توان از این روش برای تصویربرداری از نانومواد مختلف در بخش زیستی استفاده کرد.
ارسال نظرات