اثربخشی و نیمه‌عمر یک ترکیب ضدسرطان با فناوری‌نانو افزایش یافت

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان شرکت زیست‌فناوری سایت‌ایمیون ساینسز (Cytimmune Sciences)، داده‌های جدیدی در مورد نانودارو‌های ضدسرطان جدید خود ارائه کرده‌اند. این ارائه در کنفرانس توسعه داروی سیتوکین اواخر ماه گذشته در بوستون، ماساچوست، انجام شد.

دیوید اوار، مدیرعامل سایت‌ایمیون ساینسز در پانل افتتاحیه این رویداد شرکت کرد تا در مورد وضعیت بالینی فعلی و پیشرفت پیش‌بینی‌شده آینده در استفاده از سیتوکین‌ها در درمان سرطان بحث کند. جولیو پاچیوتی، مدیر ارشد علمی سایت‌ایمیون ساینسز سخنران برجسته در این رویداد بود و داده‌هایی را در مورد نانودارو‌های جدید مبتنی بر سیتوکین این شرکت ارائه کرد که برای ایمن‌تر و موثرتر کردن این مولکول‌های محرک ایمنی امیدوارکننده طراحی شده‌اند.

سیتوکین‌ها مولکول‌های سیگنال‌دهنده سیستم ایمنی هستند که پتانسیل بالینی عظیمی از جمله توانایی تخریب ساختار‌های مهم حمایت از تومور مانند رگ‌های خونی، ایجاد پاسخ ایمنی چندجانبه ضد سرطانی و آغاز کشتن هدفمند سلول‌های سرطانی دارند.

اورا چالش‌های مرتبط با تحویل سیتوکین را چنین توضیح می‌دهد: «استفاده بالینی از این دسته از مولکول‌های سیستم ایمنی بدن به دلیل سطوح بالای سمیت خارج از منطقه هدف، ناتوانی در تحویل چند سیتوکین در ترکیب و نیمه‌عمر بسیار کوتاه با مشکل مواجه شده است. شرکت سایت‌ایمیون ساینسز بر طراحی درمان‌هایی متمرکز است که بر این چالش‌ها غلبه کند.»

پاچیوتی ترکیبی داده‌های پیش بالینی و بالینی را در مورد فناوری این شرکت ارائه کرد تا نشان دهد که پلت‌فرم نانوذرات شرکت سایت‌ایمیون ساینسز ممکن است راه حل بالینی مناسبی برای سمیت و چالش‌های نیمه عمر کوتاه سایتوکین‌ها ارائه دهد. داده‌های اضافی برای نشان دادن رویکرد شرکت سایت‌ایمیون ساینسز برای بسته‌بندی ترکیبی از دوز‌های بالای سیتوکین‌های متعدد بر روی یک نانوذره ارائه شد.

پاچیوتی می‌گوید: تحویل ترکیبی سیتوکین‌ها برای به حداکثر رساندن کارایی این مولکول‌ها در برابر سرطان‌های تومور جامد ضروری است. ما معتقدیم که داده‌های ما به وضوح نشان می‌دهد که استفاده از پلت‌فرم نانوذرات ما برای تحویل همزمان سیتوکین‌ها می‌تواند منجر به افزایش بیش از ۱۰۰ برابری اثر ضد سرطانی شود.»

وی افزود: «علاوه‌بر این، داده‌های بالینی ما نشان می‌دهد که حتی سیتوکین‌های منفرد تحویل داده شده بر روی پلت‌فرم نانوذرات ما بسیار قوی‌تر از سیتوکین‌های دست‌نخورده تحویل داده شده در همان غلظت هستند. من معتقدم ترکیبات سیتوکین‌های سوپرشارژ این پتانسیل را دارند که یک ایمونوتراپی تغییر دهنده بازی در درمان سرطان‌های تومور جامد باشند.»