سازمان ملل و مجامع جهانی پرمدعای حقوق بشر، باید هرچه سریع تر قفل سکوت خود را مقابل نسلکشی میانمار بشکنند و سابقه بد خود را ...
گروه بينالملل «خبرگزاری دانشجو»، مجتبی صالحیفر؛ کشور برمه یا میانمار فعلی در جنوب شرقی قاره آسیا واقع شده است و از سمت شمال با کشور چین، جنوب با خلیج بنگال و تایلند، از سمت شرق با کشور چین، جمهوری لائوس و تایلند و از سمت غرب با خلیج بنگال و بنگلادش محصور شده است.
میانمار دارای 55 میلیون نفرجمعیت است که حدود سه میلیون نفر از آنها را مسلمانان روهینگا تشکیل می دهند.
اسلام از قرن اول هجری به وسیله تجار عرب به این کشور وارد شد و مسلمانان با بودایی ها زندگی مسالمت آمیزی داشتند تا زمانی که توانستند از هندوستان مستقل شوند و با انقلاب نوین، روابط بودایی ها و مسلمانان بحرانی شد؛ به طوری که مسلمانان از کارهای حکومتی، نظامی و ارتش طرد شدند.
مسلمانان میانمار که به روهینگا معروف هستند، در شمال ایالت راخین در غرب این کشور متمرکز می باشند البته دولت میانمار این اقلیت را به رسمیت نمی شناسد و آنها را مهاجران غیر قانونی می داند؛ این مسئله درحالی است که روهینگا در میانمار از فقیرترین افراد ساکن در این منطقه بودایی نشین هستند.
بحران جدید مسلمانان میانمار در ایالت راخین بعد از کشته شدن 11 مسلمان بنگال توسط ارتش این کشور در اردیبهشت ماه و حمله یک گروه بودایی به اتوبوس حامل مسلمانان و کشته شدن یک بودایی در پاسخ به این حمله آغاز شد.
با نگاهی به اعلامیه حقوق بشر که تقریباً تمام کشورهای جهان آن را پذیرفته اند، آمده است:
- هر کس می تواند بدون هیچ تمایز مخصوصاً ازحیث نژاد، رنگ، زبان، مذهب، عقیده سیاسی یا هرعقیده دیگر، از تمام حقوق و کلیه آزادی هایی که در اعلامیه آمده است، بهرمند شود. (ماده دوم)
- هرکس حق زندگی، آزادی وامنیت شخصی دارد .(ماده سوم)
- هرکس حق دارد از آزادی فکر، وجدان و مذهب بهره مند شود. این حق متضمن آزادی اظهار عقیده و ایمان می باشد و نیز تعلیمات مذهبی و اجرای مراسم دینی است، هرکس می تواند منفرداً یا مجتمعاً به طور خصوصی یا به طورعمومی برخوردار باشد. (ماده 18و 19)
این درحالی است که تاکنون 200 منزل مسکونی متعلق به مسلمانان به آتش کشیده شده و 100 هزار نفر آواره و بی خانمان شده اند و بیش از 1200نفرمسلمان کشته و بودائیان متعصب با حمایت دولت و ارتش به طرز فجیعی دست به تجاوز، بازداشت و زندانی کردن مسلمانان زده اند.
حال این سوال مطرح است که آیا نیاز نیست که در سازمان ملل و جوامع جهانی تغییرات اساسی رخ بدهد؟
سازمان ملل و مجامع جهانی پرمدعای حقوق بشر، باید هرچه سریعتر قفل سکوت خود را در برابر نسل کشی در میانمار بشکنند و سابقه بد خود را در وقایعی همچون کشتار مسلمانان غزه در جنگ 22 روزه، سرکوب مسلمین توسط آل سعود و آل خلیفه در عربستان و بحرین، کشتار مردم بی گناه سوریه با پول کثیف قطر و عربستان و سلاح های مرگبار آمریکایی و صهیونیستی، تکرار نکنند و این توحش مدرن را در سکوت خود آینه ای برای شناسایی چهره واقعی ضد بشریشان قرار ندهند.
بغیر از سازمان های جهانی، نخبگان و تاثیرگذاران دنیا باید هرچه سریعتر سکوت همراه با تاثیر خود را در این هولوکاست هزاره سومی بشکنند و در ماه روزه داری مردم مسلمان مظلومیت آنها را برملا کنند تا افرادی مثل (آنگسان سوچی) مدعی حقوق بشر میانماری (برنده صلح نوبل و کاندیدای دریافت مدال طلای شرافت و آزادی کنگره آمریکا) نتوانند کشتار مسلمانان بی گناه را به دست هم کیشان تند رو بودایی خود نادیده بگیرند.