با هدف درمان سرطان؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، مدام تقسیم و تقسیم می‌شود. یک، دو، چهار و ..... این چرخه تقسیم ادامه می‌یابد. در نهایت تبدیل به یک توده می‌شود. توده سرطانی!
بله سلول‌های سرطانی ابتدا سلول‌های عادی هستند که چرخه سلولی آن‌ها دچار مشکل می‌شود و آن‌ها را تبدیل به سلول‌هایی می‌کند که حتی قدرت از پای درآوردن انسان را دارند. سرطان نامی پر تکرار است و اخبار درباره اش فراوان و تلاش‌های محققان امید‌ها برای درمان آن را افزایش داده است.
استفاده از داروهای ضد سرطان در شیمی درمانی مرسوم‌ترین راه برای جنگ با سرطان است. اما پایان این جنگ گاهی برای بیمار پایان خوشی ندارد. زیرا به دلیل عملکرد غیر اختصاصی این روش عوارض جانبی زیادی بر روی سلول‌های سالم بدن همچون عوارض شدید قلبی، ریزش موها، درد دارد. از طرف دیگر در صورتی که حتی این بیماران در مراحل اولیه بیماری به این دارو‌ها پاسخ مثبت دهند و بهبودی حاصل شود با عود مجدد بیماری و شیمی درمانی مجدد در بسیاری از مواقع مقاومت دارویی ایجاد شده و بیمار به این دارو‌ها پاسخ نمی‌دهد یا اینکه نیاز به تزریق مقادیر بسیار بیشتری از دارو‌ها است.
اما محققان دست از تلاش بر نمی‌دارند و همواره با روش‌هایی تازه به جنگ این بیماری می‌روند. توسعه راه کار‌هایی برای از بین بردن مقاومت دارویی از قبیل: ایجاد داروهای جدید، استفاده از حساس کننده‌های دارویی، ایجاد نانوحامل‌های چند کاره یا استفاده از الیگونوکلئوتید‌ها (RNAi) در همین راستا است. مطالعات جدید نشان داده اند که وقتی داروهای ضدسرطان به صورت نانوسامانه‌های دارویی فرموله شده و استفاده می‌شوند در مقایسه با داروی آزاد اثرات سمی بیشتری بر روی سلول‌های مقاوم درمانی نشان می‌دهند که این امر نشان می‌دهد نانوذرات قادر به دور زدن از مسیر انتقال دهنده‌های ABC سطح سلولی هستند و شاید دلیل آن ورود این نانوذرات از مسیر‌های اختصاصی یا غیراختصاصی اندوسیتوز به داخل سلول باشد.
بله سلول‌های سرطانی ابتدا سلول‌های عادی هستند که چرخه سلولی آن‌ها دچار مشکل می‌شود و آن‌ها را تبدیل به سلول‌هایی می‌کند که حتی قدرت از پای درآوردن انسان را دارند. سرطان نامی پر تکرار است و اخبار درباره اش فراوان و تلاش‌های محققان امید‌ها برای درمان آن را افزایش داده است.
استفاده از داروهای ضد سرطان در شیمی درمانی مرسوم‌ترین راه برای جنگ با سرطان است. اما پایان این جنگ گاهی برای بیمار پایان خوشی ندارد. زیرا به دلیل عملکرد غیر اختصاصی این روش عوارض جانبی زیادی بر روی سلول‌های سالم بدن همچون عوارض شدید قلبی، ریزش موها، درد دارد. از طرف دیگر در صورتی که حتی این بیماران در مراحل اولیه بیماری به این دارو‌ها پاسخ مثبت دهند و بهبودی حاصل شود با عود مجدد بیماری و شیمی درمانی مجدد در بسیاری از مواقع مقاومت دارویی ایجاد شده و بیمار به این دارو‌ها پاسخ نمی‌دهد یا اینکه نیاز به تزریق مقادیر بسیار بیشتری از دارو‌ها است.
اما محققان دست از تلاش بر نمی‌دارند و همواره با روش‌هایی تازه به جنگ این بیماری می‌روند. توسعه راه کار‌هایی برای از بین بردن مقاومت دارویی از قبیل: ایجاد داروهای جدید، استفاده از حساس کننده‌های دارویی، ایجاد نانوحامل‌های چند کاره یا استفاده از الیگونوکلئوتید‌ها (RNAi) در همین راستا است. مطالعات جدید نشان داده اند که وقتی داروهای ضدسرطان به صورت نانوسامانه‌های دارویی فرموله شده و استفاده می‌شوند در مقایسه با داروی آزاد اثرات سمی بیشتری بر روی سلول‌های مقاوم درمانی نشان می‌دهند که این امر نشان می‌دهد نانوذرات قادر به دور زدن از مسیر انتقال دهنده‌های ABC سطح سلولی هستند و شاید دلیل آن ورود این نانوذرات از مسیر‌های اختصاصی یا غیراختصاصی اندوسیتوز به داخل سلول باشد.
با توجه به این موضوع طراحی و ساخت نانوسامانه‌های دارویی که به صورت هدفمند بتواند داروی مهارکننده عامل مقاوت دارویی و هم چنین داروی ضد سرطان کشنده سلول را به محل هدف برساند ضروری و لازم به نظر می‌رسد؛ بنابراین «ساخت نانوذرات هدفمند آلبومین با آپتامر برای انتقال داروی ضد سرطان به سلول‌های بیان کننده HER۲» با پشتیبانی صندوق حمایت از پژوهشگران و فناوران معاونت علمی انجام شد. یکی از ضروری‌ترین خصوصیات یک سامانه رسانش هدفمند داروی ضد سرطان قابلیت هدف گیری اختصاصی تومور‌ها توسط آن‌ها است. هدف اصلی در این طرح هدفمند کردن نانوسامانه دارورسانی آلبومین بر علیه سلول‌های بیان کننده HER۲ و افزایش حساسیت این سلول‌ها نسبت به تأثیر داروهای ضد سرطان است.
نانوذرات آلبومین آینده روشنی در دارورسانی دارند زیرا قابلیت بارگذاری داروی زیاد در کنار زیست تخریب پذیری را از خود نشان می‌دهند و همچنین می‌توان به صورت کوالانسی عامل‌های هدف گیری تومور را به آن‌ها متصل کرد.
در این پژوهش از روش‌های جدید خودآرایی برای سنتز نانوذرات استفاده شد به گونه‌ای که معایب سایر روش‌ها از قبیل: استفاده از حلال‌ها یا اتصال دهنده‌های شیمیایی به حداقل رسید. در مرحله بعد نانوذرات برای بارگذاری داروهای ضد سرطان استفاده می‌شود. در این تحقیق نانوسامانه دارویی آلبومین با آپتامر بر علیه پروتئین HER۲ در سطح سلول‌های سرطانی هدفمند شد. این نانوسامانه جدید دارویی حساسیت سلول‌های سرطانی را نسبت به داروی ضد سرطان افزایش می‌دهد. به زبان ساده، در این پروژه در راستای پژوهش‌های قبلی روش‌های جدید ساخت نانوذرات آلبومین با هدف استفاده از آن‌ها در دارورسانی سرطان مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت.
نانوذرات آلبومین آینده روشنی در دارورسانی دارند زیرا قابلیت بارگذاری داروی زیاد در کنار زیست تخریب پذیری را از خود نشان می‌دهند و همچنین می‌توان به صورت کوالانسی عامل‌های هدف گیری تومور را به آن‌ها متصل کرد.
در این پژوهش از روش‌های جدید خودآرایی برای سنتز نانوذرات استفاده شد به گونه‌ای که معایب سایر روش‌ها از قبیل: استفاده از حلال‌ها یا اتصال دهنده‌های شیمیایی به حداقل رسید. در مرحله بعد نانوذرات برای بارگذاری داروهای ضد سرطان استفاده می‌شود. در این تحقیق نانوسامانه دارویی آلبومین با آپتامر بر علیه پروتئین HER۲ در سطح سلول‌های سرطانی هدفمند شد. این نانوسامانه جدید دارویی حساسیت سلول‌های سرطانی را نسبت به داروی ضد سرطان افزایش می‌دهد. به زبان ساده، در این پروژه در راستای پژوهش‌های قبلی روش‌های جدید ساخت نانوذرات آلبومین با هدف استفاده از آن‌ها در دارورسانی سرطان مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت.
ارسال نظرات