به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو - باشگاه دانشجویی؛ اسفند پرماجرایی در راه است؛ اسفندماهی که نقطه عطفی در تغییرات سیاسی کشور محسوب خواهد شد. آرایش سیاسی کشور پس از انتخابات ریاستجمهوری یازدهم با حضور بازیگران جدید در اوج آشفتگی است؛ به نحوی که پیوندهای سیاسی گذشته به مرز انشقاق رسیده است و از سوی دیگر دشمنیهای سیاسی گذشته به دلیل رقیب مشترک رنگ دوستی گرفته است؛ گویا وقت آن رسیده است که کتابهای جریانشناسی سیاسی کشور را بازنویسی کرد.
بار دیگر مرد «ساکت» و «کتوم» اصلاحات در راس نهاد تصمیمساز انتخاباتی اردوگاه چپنشینان سیاست کشور قرار گرفته است حتی اگر محوریت کارگزاران سازندگی را خدشهدار ساز.
به اعتقاد نویسنده «عارف مرد ۹۲ نیست»: محمدرضا عارف تغییر کرده است؛ سیاستورزی او همانند انتخابات ریاستجمهوری ۹۲ نیست؛ این تغییرات را میتوان از سطح هشدارش به حامیان دولت درک کرد؛ او دیگر تمایل ندارد که مرد انصرافی انتخاباتی اصلاحطلبان برای پیشبرد اهداف کوتاه مدت باشد؛
بنابراین او پایداری در مقابل رقیبهای سیاسی خود را در دستورکار قرار داده است که شاید روزگاری «پایداری» جواب بدهد! از سوی دیگر محمدرضا عارف از منظر هویت اصلاحطلبی به انتخابات مجلس شورای اسلامی مینگرد؛ او عدم حضور جدی اصلاحطلبان را به منزله حذف عیار هویت اصلاحطلبی در سامانه چینش لیست انتخاباتی تلقی میکند؛
از منظر وی حذف این معیار «عیار» اصلاحطلبی در مقابل «کسب قدرت به هر قیمت» به منزله تعلیق گفتمانی و کمای هنجاری اصلاحطلبان است زیرا اصلاحطلبانی که تا دیروز برای صیانت از کیان اصلاحطلبی حاضر بودند، انتخابات را تحریم کنند، حالا سخن از سرلیستی یک اصولگرای سنتی میگویند. محمدرضا عارف تمایل دارد برای اولین بار مرد روزهای سخت باشد. گویا اسفند ۱۳۹۴ پس از دو سال وصلت سیاسی، جدایی اصلاحات از اعتدال رقم خواهد خورد و بار دیگر بر آشفتگی آرایش سیاسی کشور افزوده میشود.
مسعود ندافان-دبیرسیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع)
انتشار یادداشتهای دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروهها و فعالین دانشجویی است.
نمدونم چرا عضو شورای مرکزی بسیج شده!