گزارش/
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، صدای پزشکی که همه مقامات وزارت بهداشت بعد از دو سال پیگیری و رفتن و آمدن به او گفته اند؛ می دانیم در حقت ظلم شده ولی کاری نمی توانیم بکنیم!
به راستی مردان این سرزمین می خواهند برای بانویی که می دانند در حقش ظلم شده، کاری بکنند؟! و چه راحت در مملکتی که ادعای پیروی از «علی» را داریم، در چشمان من نگاه کردند و گفتند «در حقت ظلم شده ولی کاری نمی توانیم بکنیم»
اینجانب دکتر ارزو نگهداری دارای رتبه ١٠٠کنکور سراسری و فارغ التحصیل دانشگاه تهران که در کنکور ٨٧شرکت و قبل از ازمون به علت استرس و اجبار سهمیه زنان رو انتخاب کردم، غافل از اینکه نمره کسب شده من در امتحان از فرد سهمیه آزاد در رشته رادیولوژی شهید بهشتی بیشتر بود و وزارت بهداشت من را به این قمار خانمان سوز کشیده بود و مقامات وزارت بهداشت به من می گویند باید تاوان قمارت را بپردازی. در دوران رزیدنتی هر ساله رزیدنت ممتاز بودم و در بورد تحصصی رتبه برتر داشتم ولی به علت سهمیه زنان از هیات علمی شدن محروم شدم و برای طرح به استان گلستان رفتم مرا به منطقه محروم گنبد فرستادند با این شرط که اجازه مطب داشته باشم. کل پس انداز و طلا و... را فروختم و با گرفتن وأم سنگین مطب خود را تجهیز کردم.
هنوز اقساط وأم را به طور کامل پرداخت نکرده بودم که گفتند طرح تحول سلامت و مطب رو ببند.
بعد از عمری درس خواندن خانه نشین شدم و دستگاه سونوگرافی یک سال است که خاک می خورد و خودم غبار افسردگی و خستگی از راهی که پیمودم.
بعد از ١٢سال زندگی مشترک امسال تصمیم به بچه دارشدن گرفتم و به علت فشار کاری و... فرزند من نه مانند اقا زاده ها در بلاد خارجی به دنیا امد و نه.... بلکه در شهر محروم گنبد و هفت ماهه متولد شد در حالی که آنجا غریب بودم و حتی خانواده ام را در کنارم نداشتم، فرزندم یک ماه در NICU شهر گنبد بستری بود و فرزندم دختر است من هر شب که با چشمانی پر أشک کنار فرزندم بودم به خودم و به فرزندم قول میدادم که نگذارم که خانم دکتر شود که سرنوشتی همچون مادر داشته باشد.
تعداد نظرات: ۲
ن.ص
۰۸:۲۶ - ۱۳۹۴/۱۰/۱۶
پاسخ
دوست عزیز چه قدر سرنوشت شما برایم آشناست .وقتی که دلنوشته شما رو خوندم حال و آینده خودم را دیدم .در حالی که با داشتن رتبه سوم بورد و موافقت دانشگاه حدود یک سال و نیم است که برای هیات علمی شدن تلاش میکنم و همه جا به علت سهمیه زنان بودم تحقیر میشم و از به دست آوردن حق مسلم خودم محروم میشم .حالا که بعد از 12 سال قصد بچه دار شدن دارم ولی به علت مشکلاتی که به علت تاخیر در باروری پیدا کردم احتمالا از حق مادر شدن هم محروم میشم .فقط به این جرم که خواستم خانم دکتر موفقی باشم و به زنان کشورم ثابت کنم که ما می توانیم .ولی متاسفانه تاوان سنگینی پرداختم و خواهم پرداخت. دوست عزیز من دختری ندارم ولی اگر داشتم حتما تصمیم شما را میگرفتم.
سید جواد
۱۴:۰۸ - ۱۳۹۴/۱۰/۲۶
سلام خانم دکتر محترم.انسانها تاوان تصمیماتشون رو میدن. به نظر شما مادر شدن مهمتر بود یا اینکه" خواستم خانم دکتر موفقی باشم و به زنان کشورم ثابت کنم که ما می توانیم " اشتباه از خودتان بود.این اشتباه همه خانمهاست که با اینکه میدانند دوره باروری زنان محدوده. درس و بحث و کار رو به وظیفه مادریشون ترجیح می دهند.
ارسال نظرات