به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نشست روسای پارک های علم و فناوری در صندوق نو آوری و شکوفایی برگزار شد. در این نشست سیاوش ملکی فر معاون ارتباطات و بین الملل درصندوق نو آوری و شکوفایی گفت: هیچ‌وقت ندیدم رؤسای شهرک‌های صنعتی، که تعدادشان مشخص نیست (سه‌رقمی یا چهاررقمی هستند و شاید الان چهاررقمی شده‌اند)، زنگ بزنند و بگویند فلان شرکت دانش‌بنیان ما مسئله یا مشکلی دارد. اما بار‌ها پیش آمده که رؤسای پارک‌های فناوری حضوری به اینجا آمده‌اند و پیگیر کار شرکت‌ها بوده‌اند. من واقعاً احساس می‌کنم که پارک‌ها، در بسیاری موارد (البته شاید نه همیشه)، شریک و همراه کسب‌وکار شرکت‌های دانش‌بنیان، فناور و خلاقی هستند که در این پارک‌ها مستقرند. آنها خود را واقعاً خادم و کارگزار توسعه این شرکت‌ها می‌دانند.
وی افزود: می‌دانید که صندوق فعلاً ۱۰هزار میلیارد تومان منابع دارد و هیچ‌وقت به اندازه امروز، منابعش این‌قدر پایدار نبوده است. منابعی که از قانون جهش علم و فناوری می‌آید، همچنان در حال افزایش است. ما با انقباض مالی مواجه بودیم و محدودیت‌های مالی زیادی داشتیم. پول در دست شرکت‌ها بود و ما پاسخ دقیق و روشنی برای شرکت‌ها نداشتیم. وقتی پاسخ درست و واضحی نداریم، گاهی شرکت‌ها را ناخواسته دچار مشکل می‌کنیم. کمبود منابع مالی باعث می‌شد بهانه‌گیری کنیم. اما امروز که در خدمت شما هستم، خوشبختانه وضعیت بهبود یافته و رو به رشد است، چون منابع قانون جهش، منابع پایداری هستند.
ملکی فر گفت: دانشگاه MIT و دانشگاه کمبریج است. این موارد را با شما به اشتراک می‌گذارم تا بدانیم که دنیا در چه وضعیتی است، به کدام سمت حرکت می‌کند و ما در چه جایگاهی قرار داریم. در گزارش MIT خواندم که آنها سنتی دارند که کمتر در دانشگاه‌های ما مشاهده می‌شود. به‌ویژه در پارک‌های دانشگاهی که به دانشگاه‌ها نزدیک‌تر هستند، پرسیدم آیا این سنت در دانشگاه‌های ما وجود دارد یا نه؟ من چنین چیزی را ندیده‌ام. این سنت به این صورت است که فارغ‌التحصیلان خود را رصد می‌کنند؛ بررسی می‌کنند که آنها کجا هستند و چه می‌کنند. اگر خود دانشگاه این کار را انجام ندهد، انجمن فارغ‌التحصیلان آن را بر عهده می‌گیرد.
وی خاطرنشان کرد: در این گزارش آمده است که دانشگاه MIT رصد کرده و نتیجه گرفته که فارغ‌التحصیلانش ۳۰ هزار شرکت تأسیس کرده‌اند. این شرکت‌ها بیش از ۴.۶ میلیون نفر را در استخدام خود دارند. اگر تولیدات و فروش این شرکت‌ها را جمع بزنید، می‌بینید که اقتصاد دوازدهم دنیا را تشکیل می‌دهند، یعنی ۱.۹ تریلیون دلار (۱۹۰۰ میلیارد دلار) درآمد تولید می‌کنند. این یعنی تنها یک دانشگاه توانسته به اندازه اقتصاد دوازدهم جهان فعالیت کند. اگر اشتباه نکنم، اقتصاد کره جنوبی حدود ۱۷۰۰ میلیارد دلار است. البته باید توجه داشت که MIT یک استثنا است و نمی‌توان این وضعیت را برای همه دانشگاه‌ها تعمیم داد. در منطقه ما یا حتی فراتر از آن، چنین اعداد و ارقامی کمتر دیده می‌شود.
ملکی فر افزود: اما نکته جالب‌تر برای من، گزارش دانشگاه کمبریج بود. آنها مفهوم "اثر اقتصادی" (Economic Impact) دانشگاه را اندازه می‌گیرند. بررسی کرده‌اند که دانشگاه چه نقشی در اقتصاد انگلستان دارد. نتیجه این بوده که اثر اقتصادی دانشگاه ۳۰ میلیارد پوند است که ۲۳ میلیارد آن ناشی از تجاری‌سازی تحقیقات دانشگاهی است. نکته حیرت‌انگیز این است که هر یک پوند هزینه در دانشگاه کمبریج، ۱۱.۷ پوند اثر اقتصادی ایجاد می‌کند حال، وضعیت دانشگاه‌های ما چگونه است؟ آیا ما اثر اقتصادی دانشگاه‌ها را اندازه می‌گیریم؟ من فکر نمی‌کنم. دانشگاه‌هایی مثل شریف، تهران، خواجه نصیر، و سهند تبریز آیا چنین شاخصی را بررسی کرده‌اند؟ متأسفانه، دانشگاه در کشور ما بیشتر به‌عنوان یک مرکز هزینه تلقی می‌شود و همواره از نظر مالی به دولت وابسته است. اما باید بدانیم که دانشگاه‌ها می‌توانند به یکی از پیش‌ران‌های رشد اقتصادی تبدیل شوند.
وی در ادامه گفت: دانشگاه کمبریج نه‌تنها اثر اقتصادی خود را اندازه‌گیری می‌کند، بلکه آثار اجتماعی (Social Impact) و زیست‌محیطی خود را نیز می‌سنجد و برای آنها اهدافی تعیین می‌کند. مثلاً در افق ۲۰۳۵ هدف‌گذاری کرده است که ۶۰ هزار شغل مستقیم ایجاد کند، ۴۰ شرکت چندملیتی جدید راه‌اندازی کند، و ۲۰ میلیارد پوند سرمایه جسورانه جذب کند. آنها حتی برای هیئت‌علمی، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان خود اهدافی تعریف کرده‌اند، مانند دستیابی به رتبه نخست سرانه پتنت فعال، ایجاد ۱۵ شرکت یک میلیارد دلاری (یونیکورن)، و راه‌اندازی ۱۵۰۰ شرکت زایشی جدید.
ملکی فر خاطرنشان کرد: ما نیز باید به این سمت حرکت کنیم و از نوآوری‌های محلی، که بخشی از اکوسیستم منطقه‌ای است، حمایت کنیم. این نوآوری‌ها نقش مهمی در توسعه پایدار دارند. شهر کمبریج بالاترین سرانه یونیکورن در جهان را دارد و این نشان می‌دهد که می‌توانیم از این الگوها درس بگیریم. در نهایت، پیشرفت‌های اخیر در حوزه هوش مصنوعی و فناوری نشان می‌دهد که فرصت‌های بی‌نظیری پیش روی ماست. امیدوارم بتوانیم در کنار شما به رشد اقتصادی تبدیل شوند.
وی در ادامه گفت: دانشگاه کمبریج نه‌تنها اثر اقتصادی خود را اندازه‌گیری می‌کند، بلکه آثار اجتماعی (Social Impact) و زیست‌محیطی خود را نیز می‌سنجد و برای آنها اهدافی تعیین می‌کند. مثلاً در افق ۲۰۳۵ هدف‌گذاری کرده است که ۶۰ هزار شغل مستقیم ایجاد کند، ۴۰ شرکت چندملیتی جدید راه‌اندازی کند، و ۲۰ میلیارد پوند سرمایه جسورانه جذب کند. آنها حتی برای هیئت‌علمی، فارغ‌التحصیلان و دانشجویان خود اهدافی تعریف کرده‌اند، مانند دستیابی به رتبه نخست سرانه پتنت فعال، ایجاد ۱۵ شرکت یک میلیارد دلاری (یونیکورن)، و راه‌اندازی ۱۵۰۰ شرکت زایشی جدید است.
ملکی فر افزود: ما نیز باید به این سمت حرکت کنیم و از نوآوری‌های محلی، که بخشی از اکوسیستم منطقه‌ای است، حمایت کنیم. این نوآوری‌ها نقش مهمی در توسعه پایدار دارند. شهر کمبریج بالاترین سرانه یونیکورن در جهان را دارد و این نشان می‌دهد که می‌توانیم از این الگوها درس بگیریم.
وی در پایان گفت: در نهایت، پیشرفت‌های اخیر در حوزه هوش مصنوعی و فناوری نشان می‌دهد که فرصت‌های بی‌نظیری پیش روی ماست. امیدوارم بتوانیم در کنار شما به رشد اقتصاد دانش‌بنیان کمک کنیم و سهم این بخش را در تولید ناخالص داخلی کشور افزایش دهیم. این هدف مشترک همه ماست.