به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهری سهرابی، دانش‌آموخته دکتری مهندسی مواد دانشگاه علم و صنعت، با حمایت بنیاد ملی علم ایران در دوره پسادکتری خود، طرحی را با عنوان «بررسی رفتار استئوجنیک خمیر‌های تزریق‌پذیر بر پایه شیشه‌های زیست‌فعال حاوی کوئرستین» به انجام رسانده است. سهرابی با اشاره به اهمیت بازسازی بافت استخوان، گفت: مهندسی بافت استخوان به دنبال تقلید از ساختار طبیعی و فرآیند‌های بیوشیمیایی استخوان برای ترمیم آسیب‌هاست. استفاده از مواد مختلف از جمله بلوک‌های متراکم، گرانول‌ها و خمیر‌های شکل‌پذیر برای درمان مشکلات استخوانی مرسوم بوده، اما این روش‌ها دارای محدودیت‌هایی مانند مشکلات ماشین‌کاری و احتمال جابجایی مواد هستند.
وی افزود: خمیر‌های تزریق‌پذیر این مشکلات را حل کرده و امکان کنترل رهایش دارو را فراهم می‌کنند. خمیر‌های شیشه زیست‌فعال، به ویژه در جراحی‌های کم‌تهاجمی و ترمیم نقص‌های پیچیده استخوانی، کاربرد گسترده‌ای دارند. این پژوهشگر با اشاره به استفاده از مواد زیست‌فعال مانند هیدروکسی‌آپاتیت و شیشه‌های زیست‌فعال در ترمیم استخوان و دندان، تصریح کرد: این مواد، با خواص هدایت استخوان‌سازی، غیر سمی بودن و توانایی ایجاد پیوند شیمیایی با بافت، به عنوان گزینه‌های مناسبی شناخته می‌شوند. هیدروژل‌ها نیز به دلیل شباهت ساختاری با ماتریکس خارج سلولی بافت‌های طبیعی و امکان استفاده در سیستم‌های رهایش دارو و ترمیم بافت، مورد توجه قرار گرفته‌اند.
سهرابی با تاکید بر اهمیت زیست‌سازگاری و غیر سمی بودن هیدروژل‌های تزریقی، گفت: پلیمر‌های طبیعی مانند هیالورونیک اسید و سدیم آلژینات به دلیل خواص مطلوب، به طور گسترده در این زمینه استفاده می‌شوند.
وی در خصوص نوآوری طرح خود اظهار داشت: در این پژوهش، برای اولین بار از کوئرستین در ترکیب خمیر‌های تزریق‌پذیر استفاده شده است. کوئرستین با ایجاد هدایت استخوان‌سازی، به تسریع ترمیم نقص‌های استخوانی کمک می‌کند. استفاده از کوئرستین به عنوان بهبود دهنده تراکم استخوان پیش‌تر به صورت خوراکی تایید شده و در داربست‌ها و میکرواسفر‌های پلیمری نیز مورد بررسی قرار گرفته بود.
سهرابی در پایان خاطرنشان کرد: نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از کوئرستین در خمیر‌های تزریق‌پذیر، علاوه بر اثرات مثبت بر ترمیم استخوان، بر خواص تزریق‌پذیری و پایداری ماده نیز تاثیر مطلوبی دارد.
ارسال نظرات