به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مطالعات اخیر نشان می‌دهد که ذوب یخ‌های اطراف قطب جنوب تأثیراتی بر جریان قطبی قطب جنوب (ACC)، قوی‌ترین جریان اقیانوسی جهان دارد. این تغییر می‌تواند سیستم‌های آب و هوایی یکپارچه را در مقیاس جهانی مختل کند، سطح دریاها، دمای اقیانوس‌ها یا حتی اکوسیستم‌های دریایی را تغییر دهد.
بر اساس مطالعه‌ای که توسط دانشگاه ملبورن و مرکز تحقیقات NORCE نروژ انجام شد، اگر انتشار کربن کنترل نشود، ACC ممکن است تا سال ۲۰۵۰ تا ۲۰ درصد کاهش یابد. افزایش آب‌های شیرین به دلیل ذوب شدن یخ‌ها، الگو‌های شوری و گردش در اقیانوس را تغییر می‌دهد و این باعث می‌شود که جریان در اطراف تعادل را تحت تأثیر قرار دهد.
اقیانوس بسیار پیچیده و متعادل است. بیشاخدتا گاین، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: اگر این «موتور» فعلی خراب شود، ممکن است عواقب شدیدی از جمله تغییرپذیری بیشتر آب و هوا، با افراط‌های بیشتر در مناطق خاص، و تسریع گرم شدن کره زمین به دلیل کاهش ظرفیت اقیانوس‌ها برای عمل کردن به‌عنوان یک مخزن کربن به همراه داشته باشد.
نقش جریان قطبی قطب جنوب
ACC یک بازیگر اصلی در جنبش اقیانوسی جهان است که به عنوان یک جزء کلیدی از "تسمه نقاله اقیانوس"، مسئول حفظ حرکت آب بین اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام و اقیانوس هند عمل می‌کند. علاوه بر این، به کنترل آب و هوا، از جمله توزیع گرما، دی اکسید کربن و مواد مغذی در حوضه‌های مختلف اقیانوسی کمک می‌کند.
ACC بیش از چهار برابر قدرتمندتر از گلف استریم است. در نتیجه، ACC به طور قابل توجهی مهاجرت تعدادی از گونه‌ها را در سراسر اقیانوس کنترل می‌کند. با تضعیف فعلی، خطر بالقوه گونه‌های خاصی مانند کلپ گاو، میگو و نرم تنان وجود دارد که به آب‌های قطب جنوب حمله کرده و اکوسیستم‌های شکننده و زنجیره‌های غذایی را در معرض خطر جدی قرار دهند.
تغییرات احتمالی در طعمه‌های موجود می‌تواند بر جمعیت پنگوئن‌ها تأثیر بگذارد و در نتیجه بر تنوع زیستی کل منطقه تأثیر بگذارد.
محققان این ریزجزئیات را از طریق سریع‌ترین ابررایانه استرالیا، GADI، تجزیه و تحلیل کردند و با استفاده از آن جریان‌های اقیانوسی و تغییرات آب و هوایی را شبیه‌سازی کردند. این مدل تغییر در الگو‌های موسمی، مصرف آب شور، و سایر شرایط باد آزاد جوی را برای تعیین اثر ذوب یخ بر گردش اقیانوسی گنجانده است.
این یافته‌ها با تحقیقات قبلی که می‌گفتند ACC به دلیل دامنه رو به رشد دما در سراسر مناطق عرضی اقیانوسی شتاب می‌گرفت، تناقض دارد. در عوض، یافته اصلی این مطالعه این بود که مقادیر زیادی آب شیرین حاصل از ذوب ورقه‌های یخ، شوری اقیانوس را کاهش می‌دهد، که فرآیندی را که آب سرد و متراکم را به سمت غرق شدن و گردش می‌برد، ضعیف می‌کند - یک مکانیسم کلیدی در پشت استحکام ACC.
پیامد‌های آب و هوایی گسترده‌تر
این تحقیق نشان می‌دهد که این فقط ترس از انتشار زیاد نیست - حتی در سناریویی که بر روی انتشار ضعیف‌تر پیش‌بینی می‌شود که در آن یخ همچنان به ذوب شدن ادامه می‌دهد. شدت تغییر هنوز قریب الوقوع است.
توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ با هدف محدود کردن گرمایش زمین به ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن بود. تایمور سهیل، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: بسیاری از دانشمندان موافق هستند که ما قبلاً به این هدف ۱.۵ درجه رسیده‌ایم و احتمالاً با تأثیرات جریان بر روی آب شدن یخ‌های قطب جنوب گرمتر می‌شود.
دانشمندان بر این باورند که برای در نظر گرفتن اثرات کندی کامل ACC ناشی از تغییرات اقلیمی، کار‌های بیشتری مانند مدل‌سازی آب و هوا و شبیه‌سازی انیمیشن مورد نیاز است.
مدل‌های اقیانوسی از لحاظ تاریخی قادر به حل و فصل مناسب فرآیند‌های مقیاس کوچکی که قدرت فعلی را کنترل می‌کنند، نبوده‌اند. این مدل چنین فرآیند‌هایی را حل می‌کند و مکانیزمی را نشان می‌دهد که از طریق آن پیش‌بینی می‌شود که ACC در آینده واقعاً کند شود. با این حال، مطالعات مشاهده‌ای و مدل‌سازی بیشتر این منطقه با مشاهده ضعیف برای تشخیص قطعی واکنش فعلی به تغییرات آب و هوایی ضروری است.